Ukończyła szkołę dla nauczycieli w Medellin i zasłynęła jako ceniony pedagog i wychowawca. Pracę nauczycielską łączyła z głębokim życiem duchowym. Wiele czasu poświęcała modlitwie, a rożne przeciwności traktowała jako umartwienia. Obdarzona została przez Boga wieloma łaskami i głębokimi przeżyciami mistycznymi. Podczas pracy w szkole poznała trudny los kolumbijskich Indian. Chciała z Ewangelią dotrzeć do każdego z nich. W tym celu w 1914 roku założyła Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Maryi Niepokalanej i św. Katarzyny Sieneńskiej. Wraz z pięcioma siostrami wyruszyła na pierwszą wyprawę misyjną do Indian. Siostry postanowiły wtedy żyć jak oni: w ubóstwie i prostocie, aby w ten sposób dotrzeć do ich dusz. Posłuszeństwem i wytrwałością Laura oraz jej siostry zjednały sobie pełne zaufanie Kościoła. Założycielka uczyła swoje siostry odnajdywać Boga w środowisku, w którym się znalazły. Pomimo że ostatnich dziewięć lat swego życia spędziła na wózku inwalidzkim, niestrudzenie kierowała zgromadzeniem, rozsyłając swe misjonarki po całym kraju i poza jego granice. W chwili jej śmierci zgromadzenie liczyło 467 sióstr pracujących na 90 placówkach w trzech krajach. Dziś misjonarki prowadzą działalność w 19 krajach Ameryki, Afryki i Europy.
Laurę Montoyę beatyfikował Jan Paweł II 25 kwietnia 2004 roku.
Wojciech Świątkiewicz
Idziemy nr 42 (319), 16 października 2011 r.
.jpg&w=624&h=543 "Dramat zawierzenia. Jak święci ratują nas przed jałowością życia?")
