Urodził się w Laurze w północnych Włoszech, w ubogiej, bardzo religijnej rodzinie. W 14. roku życia wstąpił do niższego seminarium duchownego. Po dziesięciu latach studiów przyjął święcenia kapłańskie (1794). Całą swoją energię duchową poświęcił ewangelizacji przez głoszenie kazań, rekolekcji, misji i katechizacji. W przepowiadaniu Słowa Bożego opierał się przede wszystkim na Piśmie Świętym, doktrynie Ojców Kościoła oraz na Tradycji katolickiej. Przykładem swego pobożnego życia doprowadził do nawrócenia wielu ludzi. Upowszechniał wśród powierzonych mu wiernych praktyki ascetyczne i rozwijał dzieła miłosierdzia. Często wyznawał: „Jezus Chrystus jest moim dobrem. Jezus Chrystus jest moim skarbem. Jezus Chrystus jest dla mnie wszystkim”.
Został beatyfikowany 12 października 1997 r. przez Jana Pawła II. „Kapłan o niepodzielnym sercu, potrafił połączyć wierność Bogu z wiernością człowiekowi. Z gorącą miłością zwracał się zwłaszcza do młodych, których uczył niezłomnej wiary, i do ubogich, którym oddawał wszystko, co miał, z bezgraniczną ufnością w Bożą Opatrzność. Jego całkowite poświęcenie się posłudze sprawiło, że – jak powiedział mój czcigodny poprzednik papież Pius XI – był on kapłanem »bogatym tylko w swoje kapłaństwo«” – mówił o nim bł. Jan Paweł II.
Wojciech Świątkiewicz
Idziemy nr 8 (337), 19 lutego 2012 r.
.jpg&w=624&h=543 "Dramat zawierzenia. Jak święci ratują nas przed jałowością życia?")
