„Św. Teresa z Ávili jest wzorem nie tylko osób powołanych do życia zakonnego, ale dla wszystkich, którzy pragną się oczyszczać ze światowości i dążyć do zjednoczenia z Bogiem" – pisze papież Franciszek w przesłaniu do uczestników międzynarodowego kongresu z okazji 50. rocznicy uznania tej świętej za doktora Kościoła. Odbywa się on na Katolickim Uniwersytecie w Ávili.
Ojciec Święty zauważa, że otrzymane przez nią dary mistyczne przenosiły ją do nieba. Św. Terasa potrafiła też jednak przenosić niebo na ziemię, ponieważ jej życie stawało się przybytkiem Boga, w którym dla wszystkich było miejsce. Odwołując się do Pawła VI, który zaliczył ją do doktorów Kościoła, papież przypomina o wyjątkowej odwadze, inteligencji i wytrwałości tej świętej, która łączyła w sobie wrażliwość na piękno z duchowym macierzyństwem względem wszystkich, którzy się zbliżali do jej dzieła.
Jest przykładem nadzwyczajnej roli, jaką odegrały kobiety w dziejach Kościoła i społeczeństwa. Choć dzieli nas od niej pięć wieków, płomień, który zapalił w niej Jezus, nadal jaśnieje w tym świecie, który nadal potrzebuje odważnych świadków
– pisze Franciszek.
Podkreśla on, że przesłanie św. Teresy jest przeznaczone dla wszystkich. Kiedy je poznajemy i kontemplujemy, pociąga nas piękno słowa oraz prawdziwość zawartych w nim treści, budząc w nas pragnienie podążania po drodze doskonałości.
Jej przyjaźń, towarzyszenie i kierownictwo daje nam pewność i spokój w naszym ziemskim pielgrzymowaniu.
Zachęca zatem do wsłuchania się w jej wezwanie, by wejść w samego siebie, spotkać Pana i dawać świadectwo, że „Bóg sam wystarczy” – wskazuje Ojciec Święty.
Na zakończenie papież przypomina o szczególnym nabożeństwie św. Teresy do św. Józefa. Obrała go sobie za mistrza, obrońcę i wspomożyciela. Jemu się zawierzała, pewna, że otrzyma łaskę, o którą prosi. Jej doświadczenie jest dla nas zachętą, aby czynić to samo.
„Pragnęłabym wszystkich pociągnąć do pobożnej czci tego chwalebnego Świętego, wiedząc z długoletniego doświadczenia, jak wielkie dobra on może wyjednać nam u Boga. Nigdy jeszcze nie spotkałam nikogo, kto by prawdziwe miał do niego nabożeństwo i szczególną mu cześć oddawał, a nie osiągnął coraz większych korzyści w cnocie. On bowiem w sposób dziwnie skuteczny wspomaga każdą duszę, która się mu poleca. Od wielu już lat, o ile pamiętam, co roku w dzień jego święta proszę go, o jakąś łaskę i zawsze ją otrzymuję. A jeśli prośba moja jest w czymś niewłaściwa, on ją zawsze sprostuje dla większego mego dobra”.
– czytamy w jednym z dzieł św. Teresy z Ávili (Życie 6, 7).
Przeczytaj także:
.jpg&w=624&h=543)
Co? Gdzie? Kiedy?
