komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: Teresa Kuleczko
Pierwsze czytanie: Dz 15, 1-6
Kościół teologicznie oraz historycznie wyłonił się z Ludu Bożego Starego Przymierza, dla którego obrzezanie było istotnym zwyczajem. Wiarę w Chrystusa przyjęło wielu pogan bez obowiązku poddania się obrzezaniu. Niektórzy chrześcijanie pochodzący z rodzin żydowskich uważali, że obrzezanie i zachowywanie Prawa Mojżeszowego jest niezbędnym warunkiem do zbawienia.
Warto zadać sobie pytanie, jaką wartość ma dla nas, współczesnych chrześcijan, Stary Testament?
Powstał konflikt, który wspólnota wierzących zapragnęła rozwiązać, wysyłając Pawła oraz Barnabę wraz z innymi do Jerozolimy, do apostołów i starszych. Apostołowie po drodze odwiedzają wspólnoty wierzących, którym z radością opowiadają o nawróceniu pogan. Z opowiadania świętego Łukasza wyłania się obraz Kościoła, który jest miejscem radości, gościnności, otwartości, gdzie gość przynosi dobre słowo.
Po dotarciu Pawła i Barnaby do Jerozolimy początkowo rozmowy były prowadzone ze wszystkimi braćmi. Jednak ostatecznie to apostołowie i starsi zebrali się, aby rozpatrzyć sprawę. Problem został podjęty w gronie tych, którzy byli za to odpowiedzialni.
Czy dzisiaj również znajdujemy czas, aby usiąść i w wąskim gronie zająć się problemem, za który odpowiadamy, bez przerzucania odpowiedzialności na innych?
Psalm responsoryjny: Ps 122, 1b-2.4-5
Psalm przedstawia radość pielgrzymów, którzy przybywając do Jerozolimy, podziwiają wspaniałość Świętego Miasta. Pielgrzymi zdążają do Jerozolimy, aby „wielbić imię Pana” w miejscu, które zostało ustanowione jedynym prawowitym i doskonałym sanktuarium. Dodatkowo, w Jeruzalem znajduje się jeszcze jeden istotny znak obecności Bożej w Izraelu, a są nim „trony domu Dawida”, zwane także „tronami sędziowskimi”. W Izraelu rządzi dynastia Dawidowa, co świadczy o Bożym działaniu w historii, gdyż to ona wyda na świat Mesjasza. Król był również najwyższym sędzią, a stolica – siedzibą najwyższego wymiaru sprawiedliwości, gdzie były ostatecznie rozstrzygane spory. Pielgrzymi żydowscy, opuszczający Syjon, powracali do swoich domów pogodzeni i z poczuciem sprawiedliwości.
Czy pamiętam o tym, że komunia z Bogiem musi również rodzić wzajemną komunię pomiędzy braćmi?
Ewangelia: J 15, 1-8
Użyty przez Jezusa zwrot „Ja jestem” nawiązuje do teofanii Boga na górze Horeb i ukazuje prawdę winnego krzewu, z którego latorośle czerpią życie. W kontekście Ostatniej Wieczerzy, Jezus daje poznać, że na Nim, jako na prawdziwym winnym krzewie muszą być zaszczepione latorośle nowej winnicy. Pociąga to za sobą jedność wszystkich uczniów, ponieważ każdy czerpie soki z jednego pnia, którym jest jedność Syna z Ojcem i Ojca z Synem.
Trwanie Jezusa w nas jest tylko wtedy możliwe, kiedy dotknie nas wcześniej oczyszczająca ręka Boga. Czystość uzyskać można dzięki interwencji Słowa, Słowo zaś przyjmuje się w wolności. Słuchając i przyjmując Słowo, należy według Niego żyć. Można jednak źle używać wolności, którą dał nam Bóg, i wtedy latorośl grzeszy pychą, chcąc owocować odcięta od krzewu. Odcięcie od krzewu grozi latorośli uschnięciem, a więc zagładą. Uciekając od ryzyka krzyża, człowiek popada w ryzyko potępienia.
Co? Gdzie? Kiedy?
