Jak wejść w samo serce Ćwiczeń Duchowych św. Ignacego z Loyoli?

Franciszek zauważa, że słowem kluczowym używanym przez autora jest „pomoc”. Świadczy to o wielkim szacunku i zaufaniu do wolności drugiego człowieka.

Postęp w życiu duchowym opiera się bowiem przede wszystkim na osobistych pragnieniach każdego z odprawiających ćwiczenia, a nie na radach prowadzącego je.

Książka o. Fiorito składa się z „kart do czytania duchowego”. Ojciec Święty nazywa to gatunkiem literackim samym w sobie. Jeden temat duchowy mieści się na jednej karcie. Przekształcenie bogatego i złożonego materiału w przystępne do czytania arkusze było owocem długiej pracy, kontemplacji i rozeznania. Papież zauważa, że w przypadku książki Fiorito mamy do czynienia z pozycją dobrze poskładaną, księgą otwartą, która może pomóc zarówno dającym ćwiczenia, jak i tym, którzy je odprawiają. Ta książka to praktyczny komentarz dla tych, którzy chcą praktykować ćwiczenia, a nie tylko je studiować.

Chodzi o to, by dać sobie czas na odczucie poruszeń ducha i konkretne szukanie woli Bożej poprzez reformę swojego życia. W tym kontekście wydaje mi się interesujące zwrócenie uwagi na to, w jaki sposób pojęcie reformy, tak bardzo dziś modne, ulega rozszerzeniu i pogłębieniu. W ćwiczeniach, reforma nie tylko znajduje się w napięciu do tego, co było wcześniej zdeformowane, nie. Reforma to także dostosowanie się – dostrojenie się to tego, co nowe. Przyjąć nową formę: dostosować się do tego, co nowe, to znaczy do tego, co daje życie, ma styl, niesie w sobie kryteria i wybory Pana. Reforma nie ma charakteru funkcjonalnego ani nie jest samodoskonaleniem, ale jest ukierunkowana na misję, na powołanie każdego z nas w życiu.

– podkreślił Franciszek.