Duszpasterstwo po francusku

Początki Duszpasterstwa Francuskojęzycznego przy parafii św. Andrzeja Boboli przy ul. Rakowieckiej 61 w Warszawie wiążą się z o. Janem Marią Szymusiakiem SJ (1920–1987). Jezuita urodził się we Francji w rodzinie polskich imigrantów i w 1956 r. przybył do Polski. Na początku lat 60. zauważył zapotrzebowanie duchowe wśród zagranicznych dyplomatów na wspólnotę w języku francuskim. Duszpasterstwo przetrwało do dziś i jest skarbem duchowym dla kolejnych pokoleń frankofonów w Warszawie. Obecnie liczy ok. 100 osób, w niedzielę na Mszę przychodzi zwykłe 60–80 wiernych, a w uroczystości nawet do 150. Grupę tworzą w większości Francuzi, którzy wydelegowani zostali z francuskich firm do Polski, albo Polacy związani z francuskojęzycznymi krajami. Pojedyncze osoby pochodzą z Demokratycznej Republiki Konga, Kamerunu oraz Haiti, Litwy, Włoch, Kanady.

AKTYWNI ŚWIECCY

Wspólnotę wyróżnia ogromne zaangażowanie osób świeckich. Działalność koordynuje małżeństwo Violaine i Alexis Morel wraz z opiekunami duchowymi, o. Zbigniewem Kubackim SJ oraz o. Michałem Karnawalskim SJ. Państwo Morel są małżeństwem od osiemnastu lat i rodzicami siedmiorga dzieci. Do Polski przyjechali we wrześniu 2019 r. Od dłuższego czasu nosili w sobie pragnienie, aby móc jako małżeństwo zaangażować się w posługę w Kościele. – Przeżywamy służbę naszym braciom i siostrom w dwóch głównych wymiarach: animowania działań podejmowanych we wspólnocie i przez nią oraz troski o misję duszpasterstwa. Z pomocą Pana chcemy, aby wszyscy, którzy są członkami wspólnoty, wzrastali. Natomiast wobec społeczności francuskojęzycznej, która nie praktykuje, pragniemy dawać świadectwo wiary w Chrystusa oraz radości życia, jaką z niej czerpiemy – przyznają Violaine i Alexis Morel.

Formalnie duszpasterstwo nie jest parafią, ale de facto tak funkcjonuje. Świeccy prowadzą – na zasadzie wolontariatu – katechezy dla dzieci i młodzieży przygotowujące do sakramentów Pierwszej Komunii Świętej i bierzmowania oraz przygotowują młodzież do profession de foi, czyli uroczystego wyznania wiary [w Kościele we Francji młodzież po Pierwszej Komunii Świętej a przed bierzmowaniem przystępuje do obrzędu podobnego do odnowy przyrzeczeń chrzcielnych – przyp. red.]. W duszpasterstwie udziela się chrztów, ślubów, zdarzają się pogrzeby. W ramach duszpasterstwa działają różne grupy, jak chociażby przedsiębiorców i liderów chrześcijańskich (EDC), teologiczna grupa dyskusyjna (Théo café) czy Ekipa Notre-Dame – ruch duchowości małżeńskiej.

Co niedzielę w sanktuarium św. Andrzeja Boboli o godz. 10.45 w dolnym kościele odprawiana jest Msza święta w języku francuskim. Członkowie duszpasterstwa włączają się w animowanie Mszy (czytania, modlitwę wiernych, śpiewy, grę na organach). Dodatkowo pomagają przy bieżących remontach. – Niedawno okazało się, że potrzebujemy naprawić organy. Zamówiono potrzebne części i dwóch panów za darmo wyremontowało instrument – wyjaśnia należący do wspólnoty br. Manuel z Rodziny Miriam Betlejem w Józefowie. – To sposób myślenia bliski Francuzom. We Francji parafie są często biedne oraz brakuje księży, dlatego potrzebna jest wzmożona aktywność świeckich – wyjaśnia Marie-Anne Pikus-Jamry, członkini grupy.

Br. Manuel dodaje, że należał do różnych wspólnot frankofońskich w Europie, ale nigdzie nie spotkał się z taką rodzinną atmosferą. – Czujemy się w duszpasterstwie jak u siebie. Będąc w obcym kraju, potrzebujemy kulturowych więzi. We Francji jest niewielki odsetek katolików, ale Ci, którzy chodzą do Kościoła, są wyjątkowo gorliwi, co widać też w warszawskiej wspólnocie – ocenia br. Manuel. Duszpasterstwo jest zróżnicowane wiekowo. Jest kilka osób po 60. roku życia, ale dominują młodzi małżonkowie w wieku 35–45 lat, z dziećmi w wieku szkolnym. Przeważają rodziny wielodzietne, otwarte na dar życia.

DYNAMICZNE ZMIANY

– W wielu przypadkach osoby tworzące duszpasterstwo to ludzie, którzy od wielu lat mieszkają poza własną ojczyzną. We wspólnocie jest spora rotacja. Nowe osoby przychodzą, a część wraca do swojego kraju urodzenia lub wyjeżdża gdzieś indziej za granicę – tłumaczy br. Manuel. Dlatego co roku na początku października organizowane są pielgrzymki integracyjne duszpasterstwa. Marie-Anne Pikus-Jamry zaznacza, że wybiera sanktuaria i miejsca święte w Polsce, aby frankofoni mogli poznać duchowość Polaków oraz francuskie ślady w Kościele w Polsce.

Wspólnota nie zapomina o najbardziej potrzebujących. – W Adwencie oraz Wielkim Poście organizowana jest akcja charytatywna na konkretny cel – opowiada o. Zbigniew Kubacki. Kilkoro członków duszpasterstwa jest bardzo zaangażowanych w akcje charytatywne organizowane przez Caritas Archidiecezji Warszawskiej.

Duszpasterstwo pokazuje, na czym polega synodalność w praktyce, i może być źródłem inspiracji dla innych wspólnot i parafii.