sg na podst. prawo.mp.pl
fot. sxc.hu
Do wspomnianego zdarzenia doszło w 2009 roku. Jerzy R. po zabiegu kardiologicznym był w śpiączce farmakologicznej. Ponieważ jego życie było zagrożone, ksiądz udzielił mu sakramentu namaszczenia chorych. Pacjent uznał, że naruszono zasady wolności sumienia. Nikt bowiem przed udzieleniem sakramentu nie sprawdził, czy jest chrześcijaninem.
Sąd stwierdził w uzasadnieniu do wyroku, że Jerzy R. nie udowodnił, że doznał szkody psychicznej czy fizycznej, nie potrzebował pomocy psychologa ani psychiatry, ani nie wykazał, że poniósł jakiekolwiek wydatki w związku z krzywdą, której miał doznać. Dlatego apelację oddalono i nie przyznano pacjentowi pieniężnego zadośćuczynienia.
Sąd zaznaczył, że jeśli ze strony szpitala doszło do winy, to była ona nieumyślna i „w postaci lekkomyślności”. Przypomniał też pewne nieścisłości: np. fakt, że pozew złożono dwa lata po tym, jak mężczyzna dowiedział się o całym zdarzeniu, co wskazuje według sądu, że "jego poczucie krzywdy nie było takie, jak deklarował podczas procesu” oraz kwestię mylenia przez Jerzego K. pojęć "agnostyk" i "ateista", co w przekonaniu sądu może świadczyć, że jest „nie do końca świadomy swej duchowej tożsamości”.
Sprawa Jerzego R. najpierw trafiła do Sądu Okręgowego w Szczecinie, który w styczniu 2012 r. oddalił powództwo. Sąd apelacyjny podtrzymał ten wyrok. Innego zdania był natomiast Sąd Najwyższy, który orzekł we wrześniu 2013 roku, że namaszczenie nieprzytomnego chorego bez jego zgody jest naruszeniem dóbr osobistych. Sprawa została cofnięta do ponownego rozpatrzenia przez sąd apelacyjny, który jednak potwierdził swój wcześniejszy wyrok. Pełnomocnik Jerzego R. zapowiedział, że jego klient z pewnością złoży skargę kasacyjną od wyroku.
Co? Gdzie? Kiedy?
