19 marca
wtorek
Józefa, Bogdana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Wierny tradycji Skorupków

Ocena: 0
5021
Walczył z okupantem niemieckim, potem sowieckim i za to został skazany na karę śmierci. Życie Witalisa Skorupki jest jak sensacyjny film.
Patriotyzm Witalis Skorupka wyniósł z domu rodzinnego. Jego ojciec Aleksander zmarł w wyniku ran odniesionych w czasie Powstania Warszawskiego. Był stryjecznym bratem ks. Ignacego Skorupki, bohaterskiego kapelana bitwy warszawskiej. To właśnie pan Witalis Skorupka opiekuje się grobem księdza na Powązkach w Warszawie.

Rodzina przeprowadziła się do stolicy z Białegostoku w 1938 r., kiedy chłopiec miał piętnaście lat. W czasie kampanii wrześniowej pan Witalis był gońcem, a następnie włączył się w działalność Szarych Szeregów. Gdy został żołnierzem Armii Krajowej, otrzymał pseudonim „Orzeł”.

– Całą okupację spędziłem pod Siedlcami. Należałem do oddziałów Kedywu, czyli Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej – opowiada.

Likwidował konfidentów gestapo, wysadzał tory. Jednak najniebezpieczniejsze momenty były dopiero przed Skorupką. Brawurowa akcja, której cel stanowiły magazyny rolnicze w samym centrum Siedlec, została przeprowadzona 1 kwietnia 1944 r.

– Nie było żadnych problemów, zabieraliśmy produkty spożywcze – mówi pan Skorupka – okazało się jednak, że tego samego dnia inna polska organizacja napadła na kasę w magazynach. Został o tym powiadomiony posterunek gestapo. Przyjechał Ludwik Kraft, szef niemieckiej policji kryminalnej w Siedlcach, i jego kierowca.

Weszli do budynku, a za nimi wszedł i Skorupka, który postanowił dokonać zamachu. Kiedy zamknęły się drzwi, nagle Kraft chwycił za pistolet. Pan Witalis w ułamkach sekund zaczął strzelać. Zabił dwóch znanych z okrucieństwa Niemców, którzy brali udział w likwidacji getta siedleckiego. I uciekł.

Po kilku miesiącach Skorupka włączył się w akcję „Burza”. A potem we wrześniu 1944 r., zgodnie z rozkazem swojego dowódcy, przyjechał z meldunkami do stolicy, na Pragę. I natychmiast został aresztowany, podejrzewano bowiem, że jest szpiegiem. Tylko dzięki pomocy wujka wypuszczono go z aresztu. W Siedlcach czekało na niego kolejne niebezpieczeństwo aresztowania. Sowieci starali się wyszukiwać działaczy akowskich, by doprowadzić do ich aresztowania.

– Szedłem ulicą Starowiejską. Nie bałem się, bo miałem przy sobie dobre dokumenty. Zauważyłem patrol NKWD. Polak, który z nimi stał, wskazał mnie palcem. Kazali mi się zatrzymać, zostałem aresztowany – opowiada pan Witalis.

Nauczony w konspiracji różnych trików, postanowił przechytrzyć Sowietów. Szedł wolniejszym krokiem, udawał, że szuka zapałki, którą chce zapalić papierosa. Sowieci nie zauważyli, gdy szybko wyciągnął pistolet. Zabił pierwszego Sowieta, drugi, gdy zorientował się, że Polak ucieka, zaczął za nim pościg. Pan Witalis, wykończony biegiem, ukrył się w krzakach. Gdy bolszewik przybiegł, Skorupka zastrzelił go. Sprawa stała się głośna w całych Siedlcach.

W połowie 1945 r. wziął udział w ataku na warszawską elektrownię na Powiślu. Doszło do strzelaniny. Skorupka miał przestrzelone prawe płuco, gdy ratował swojego kolegę od postrzału. Został od razu aresztowany i przewieziony na ulicę Środkową. Rozpoczęło się okrutne śledztwo.

– Byłem kopany, bity, polewano mnie lodowatą wodą, wlewali mi wodę przez nos. Później był areszt na rogu Strzeleckiej i Środkowej. Siedziałem w celi nr 1. Dostawaliśmy głodowe porcje jedzenia, do puszek. Co gorsze, do nich potem mieliśmy się załatwiać. Następnie zostałem przywieziony do więzienia przy ulicy 11 Listopada – mówi.

Rozprawa, tzw. proces kiblowy, odbyła się w celi 9 listopada 1945 r. „Przewinień” było wiele, m.in. posiadanie broni, działalność w Armii Krajowej, propaganda antyradziecka. Witalis Skorupka został skazany na karę śmierci. Do dziś nie może zapomnieć, jak został postraszony pozorowaną egzekucją w osiemnastym dniu jego pobytu w więzieniu.

– Wpadli nagle do celi, wywlekli mnie na korytarz. Kazali mi założyć niemieckie ubranie, więc byłem najpewniejszy, że za chwilę mnie zabiją – wspomina.

Koledzy napisali do Bolesława Bieruta, że skoro Skorupka zabił dwóch gestapowców, to zasługuje na łaskę. Kara śmierci została zmieniona na dziesięć lat więzienia. Przesiedział w sumie osiem lat – siedem we Wronkach i rok w Warszawie. Z więzienia wyszedł w 1953 r.

W latach osiemdziesiątych działał w „Solidarności”. Po 1989 r. został zrehabilitowany przez sąd wojskowy. Pełnił funkcję prezesa Związku Więźniów Politycznych Skazanych na Karę Śmierci w Okresie Reżimu Komunistycznego oraz wiceprezesa Warszawskiego Oddziału Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego. Do dziś aktywnie włącza się w działalność społeczno-patriotyczną. Uważa to za swój obowiązek.

Ewelina Steczkowska
Idziemy nr 9 (492), 1 marca 2015 r.


PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 19 marca

Wtorek - V Tydzień Wielkiego Postu
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie,
nieustannie wielbiąc Ciebie.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): Mt 1, 16. 18-21. 24a
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

Nowenna do św. Rafki

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter