Podstawowe pytanie dotyczyło bezpieczeństwa: komu można zaufać? Grupy współpracy byłe rodzinne lub klanowe. Taki niski poziom wzajemnego zaufania to główne ograniczenie powstrzymujące rozwój społeczeństwa.
Potem nastał Świat 1.0, który wyparł niektóre spośród plemiennych lojalności. Pojawiła się ufność wobec państw narodowych. Obywatelstwo konkretnego kraju stało się punktem odniesienia dla tożsamości. Struktura ta stworzyła ramy dla potężnego wzrostu gospodarczego. Pojęcie globalizacji pojawiło się po raz pierwszy na początku lat pięćdziesiątych ubiegłego stulecia.
Na przełomie tysiącleci temat globalizacji stał się dominujący w opracowaniach ekonomicznych. Zarówno zwolennicy, jak i przeciwnicy globalizacji raczej się zgadzają, że ludzkość stworzyła już zintegrowany świat. Niektórzy entuzjaści świata 2.0, mimo kryzysu, odmawiają porzucenia swojej wizji sprywatyzowanych zintegrowanych rynków. Inni zachęcają do powrotu do świata 1.0. Wydaje się, że radykalni antyglobaliści promują Świat 0.0.
Ostatnio pojawił się nowy kierunek: stworzyć świat 3.0 (Pankaj Ghemawat). Uwzględnia się w nim nie tylko faktyczny poziom integracji transgranicznej, ale równocześnie czynniki geograficzne i kulturowe. Jest poszukiwanie harmonii w regulowaniu rynku z jego integracją. Te teorie dostrzegają wagę interesu własnego, ale jednocześnie stwarzają podstawy umożliwiające uwzględnienie czynników związanych z dystansem, współczuciem i altruizmem względem innych. Świat 0.0 i 1.0 ma strukturę „my kontra oni”. Z kolei w Świecie 2.0 nie ma rozróżnienia na „nas” i „ich”. Taką samą wagę ma dobrobyt krajowy i zagraniczny, co według ekspertów jest bujaniem w obłokach. Teorie Świata 3.0 proponują „zakorzeniony kosmopolityzm”.
Złożoność obecnego świata jest wezwaniem do zgłębienia społecznej nauki Kościoła. Nie wystarczy powtarzać kilku ciepłych frazesów o ubóstwie i sprawiedliwości… Przemiana świata na lepszy wymaga dotarcia z prawdą Ewangelii do umysłów. A to nie jest możliwe bez wysiłku. „Ucz się. Ucz się pilnie. Jeżeli masz być solą ziemi i światłem, potrzeba ci wiedzy, umiejętności. A może myślisz, że na próżniaka i wygodnisia wiedza spłynie, jak natchnienie?” (Josemaría Escriva, „Droga”, nr 340).
 |
ks. Stefan Moszoro-Dąbrowski |
Co? Gdzie? Kiedy?
