Bez bólu, z godnością

Pacjenci wołomińskiego hospicjum otaczani są profesjonalną opieką bez względu na wyznanie i system wartości. Mogą przywieźć ze sobą osobiste rzeczy, które kojarzą im się z domem: zdjęcia, pamiątki, książki, obrazki. Pobyt w hospicjum wielu ludziom kojarzy się z ostatnim, najtrudniejszym etapem choroby, który łączy się wyłącznie z cierpieniem i smutkiem. – Zdarzają się pacjenci, którzy nie chcą „dać się zapisać” do hospicjum, nie dopuszczają do siebie myśli o śmierci. Tymczasem to nie pobyt w hospicjum jest wyrokiem, mieliśmy przypadek wyzdrowienia. W placówce dajemy możliwość spędzenia czasu choroby bez bólu, w otoczeniu najbliższych i przyjaznego personelu. Łagodzenie bólu to nasze podstawowe zadanie, ale pamiętajmy, że istnieją też inne bóle: moralny, etyczny, psychologiczny, które mają wpływ na przeżywanie choroby. Uśmierzenie bólu moralnego jest najtrudniejsze. Jeśli istnieje taka możliwość, to delikatnie namawiamy pacjentów na pogodzenie się z bliskimi, uregulowanie swoich spraw rodzinnych, duchowych i majątkowych – mówi ks. dr Dariusz Czupryński FDP, dyrektor hospicjum.

W hospicjum oprócz lekarzy, pielęgniarek i kapelana zatrudnieni są także pracownik socjalny, fizjoterapeuta i psycholog. Rola tego ostatniego jest ogromna. Psycholog rozmawia z chorym i udziela mu wsparcia. Obejmuje również opieką bliskich pacjenta.

Pracownicy hospicjum podkreślają, że pacjent, który nie pogodził się z Bogiem, bliskimi lub ze swoją chorobą, może odczuwać ból o wiele mocniej. – Ból totalny oznacza wszechogarniające odczuwanie bólu nie tylko fizycznego, ale również związanego z negatywnymi myślami, emocjami i poczuciem zagrożenia duchowego. Odnosi się do wszystkich wymiarów życia. Jest odczuciem głęboko indywidualnym i trudnym do zlikwidowania lub wyciszenia. Ma związek ze świadomością pogarszającej się sytuacji i samym procesem umierania – tłumaczy Małgorzata Rowicka, psycholog z hospicjum.

Wyjątkowo trudnym okresem dla placówki i przebywających w niej pacjentów był czas pandemii. – Mamy nadzieję, że takie obostrzenia nigdy nie wrócą, gdyż chorzy tylko za pomocą telefonów, połączeń wideo lub przez szybę mogli się kontaktować z bliskimi i nie zawsze mieli możliwość pożegnać się z nimi przed śmiercią. Plusem było to, że ten trudny okres nauczył niektórych jeszcze bardziej dostrzegać drugiego człowieka i uwrażliwił na cudze potrzeby – tłumaczy ksiądz dyrektor.

Hospicjum dla dorosłych funkcjonuje na podstawie kontraktu z NFZ. Przebywa w nim 26 pacjentów. Utrzymuje się z dotacji samorządowych, z wpłat 1% oraz z darowizn. Nie pobiera opłat, choć potrzeby są ogromne. Do hospicjum stacjonarnego przyjmowani są pacjenci z całej Polski. Bywają okresy, kiedy kolejki nie ma i pacjenci otrzymują miejsce od razu. Najczęściej jednak na miejsce trzeba poczekać nawet kilka tygodni. Hospicjum domowe obejmuje opieką pacjentów z powiatu wołomińskiego, także tych, którzy oczekują w kolejce do hospicjum stacjonarnego.

Ciężkie choroby dotykają ludzi w każdym wieku. – Zauważamy, że dzieci zmagające się z nieuleczalnymi chorobami, będące często u kresu życia, z różnych przyczyn nie mogą przebywać w domach rodzinnych, nie zawsze mają zapewnione odpowiednie warunki. To właśnie z myślą o nich podjęliśmy trud utworzenia hospicjum stacjonarnego dla najmłodszych – tłumaczy ksiądz dyrektor. W placówce będą znajdowały się poradnie: pediatryczna, onkologiczna, leczenia bólu, perinatalna, rehabilitacyjna z usługami rehabilitacji oraz ośrodek dziennego pobytu. Obiekt zatem służyć będzie również dzieciom, które dochodzą do zdrowia. Planowane jest także hospicjum perinatalne, gdzie rodzice spodziewający się narodzenia dziecka z wadami, które najczęściej prowadzą do śmierci, znajdą wsparcie medyczne, psychologiczne i duchowe podczas przebiegu ciąży, w czasie porodu i po nim.