fot. PhotoMIX Company: link
Przyczyną jest nieprawidłowe wydzielanie lub działanie insuliny. Skutkuje to zaburzoną przemianą węglowodanów i innych składników pokarmowych, a w dłuższym czasie powikłaniami narządowymi dotyczącymi serca, nerek, mózgu, narządu wzroku, nerwów obwodowych i naczyń krwionośnych, doprowadzając do pogorszenia jakości życia, inwalidztwa czy przedwczesnej śmierci.
W Polsce na cukrzycę choruje około 3 mln osób, na świecie – około 360 mln, tj. około 7 proc. światowej populacji, głównie w krajach rozwijających się. Przyczyną tego stanu jest z jednej strony postępujące starzenie się populacji, a z drugiej prowadzenie niezdrowego trybu życia z nieprawidłowym odżywianiem się, w tym nadmierną kalorycznością diety i zbyt małą aktywnością fizyczną, czego efektem jest narastająca fala otyłości, i to w każdej grupie wiekowej. Cukrzyca i jej powikłania to jedna z pięciu najczęstszych przyczyn zgonów w krajach wysokorozwiniętych. Polska należy do krajów o wysokiej zachorowalności na cukrzycę.
Na początku cukrzyca nie powoduje dolegliwości, jednak poziom glukozy na czczo w granicach 100–125 mg/dl pozwala na rozpoznanie stanu przedcukrzycowego, wymagającego już działań prewencyjnych. Szacuje się, że u około 30 proc. pacjentów cukrzyca nie jest rozpoznana i nie jest leczona. Cukrzyca w dużej mierze jest chorobą dietozależną, tj. zależną od stylu życia. Dotyczy to szczególnie cukrzycy typu 2, a to 90 proc. chorych. Inne typy cukrzycy, jak na tle autoimmunologii (typ 1 cukrzycy) czy o innych znanych przyczynach (cukrzyca ciążowa), są rzadsze, ale ich liczba również stale rośnie.
Niedawno obchodziliśmy stulecie odkrycia insuliny w 1922 r. Dokonał tego kanadyjski lekarz Frederick Banting w Toronto. Od tamtej pory bardzo wiele się zmieniło w leczeniu cukrzycy. Starsi lekarze diabetolodzy pamiętają jeszcze pierwsze insuliny pochodzenia zwierzęcego, następnie ludzkie i z czasem insuliny analogowe, a także bardzo proste, nieliczne glukometry czy ogromne urządzenie służące za pompę insulinową. Oraz pierwsze leki, pochodne biguanidów – jak fenformina, która powodowała wiele skutków ubocznych, głównie kwasicę mleczanową.
Obecnie dysponujemy nowymi insulinami, o bardziej fizjologicznym profilu działania, pozwalającymi uniknąć zarówno hiper-, jak hipoglikemii poprzez szybkodziałające analogi doposiłkowe i długodziałające (do 48 godz.) analogi bazalne, jak insulina degludec. Aktualnie trwają badania nad insuliną podawaną raz w tygodniu – insulina icodec. System taki nie zmusza pacjenta do przyjmowania 5–6 posiłków na dobę, zapewnia elastyczny czas podania insuliny przed posiłkiem, a nawet w trakcie lub zaraz po posiłku, powoduje lepsze wyrównanie cukrzycy oraz minimalizuje ryzyko przybierania na masie ciała.
Więcej o nowych metodach leczenia i kontroli cukrzycy za tydzień.
.jpg&w=624&h=543 "Dramat zawierzenia. Jak święci ratują nas przed jałowością życia?")
