Dla chrześcijanina wiadomości o Kościele są jak informacje o jego własnej – nadprzyrodzonej – rodzinie. Często będą okazją, aby podziękować Bogu za dary, którymi nieustannie wzbogaca swój Lud; czasami – wezwaniem do zadośćuczynienia za rany, którymi ludzkie słabości i ograniczenia naruszają Mistyczne Ciało Chrystusa.
Dziś internet oferuje nam szeroki wachlarz religijnych portali informacyjnych, o zróżnicowanej wrażliwości i podejściu. Niektórzy starają się informować w sposób profesjonalny. Niestety, są i tacy, którzy traktują wiadomości o Kościele i o jego członkach w sposób daleko odbiegający od przykazania miłości. Krytykują ludzi i instytucje, zmieniają kontekst słów papieża, dokonują jednostronnej interpretacji, podają fakty, które nie zostały zweryfikowane, lub bezlitośnie obnażają rany innych ludzi.
„Wszystko mi wolno, ale nie wszystko przynosi korzyść. Wszystko mi wolno, ale ja niczemu nie oddam się w niewolę” (1Kor 6–7,12). Każdy może śledzić te kanały, które go interesują. Jednak nie może tracić z oczu faktu, że podobnie jak w wielu innych dziedzinach, nie wszystkie źródła informacji są neutralne. „Aby rozeznać prawdę, konieczne jest rozróżnienie tego, co sprzyja komunii i promuje dobro, a co wręcz przeciwnie, ma tendencję do izolowania, dzielenia i przeciwstawiania się” – Franciszek wskazał taką zasadę jako podstawę komunikacji społecznej. Chociaż czasem trzeba relacjonować wydarzenia bolesne, mentalność katolicka będzie w stanie odróżnić zrównoważoną pracę dziennikarską od niszczącej krytyki lub podejścia, które ma na celu wywołanie skandalu albo podziału, a czasami zwykły zysk lub chęć zwrócenia na siebie uwagi.
Technika ma oczywiście swoje dobre strony. Na przykład, coraz łatwiej mieć bezpośredni dostęp do pełnych tekstów i słów papieża i pasterzy, osobiście sprawdzać ich pierwotny kontekst i wyciągąć własne wnioski. Dobry wybór źródeł informacji jest częścią osobistej odpowiedzialności, znakiem dojrzałości i pokory. Wybór tego, co jest lub nie jest czytane, co jest lub nie jest przekazywane w mediach społecznościowych, przyczynia się również do budowania głębszego ducha jedności i braterstwa w Kościele. Należy pamiętać, że głównym apostolatem, jaki my chrześcijanie musimy prowadzić w świecie, najlepszym świadectwem wiary, jest przyczynianie się do stworzenia klimatu autentycznej miłości w Kościele i świecie.
