Czwarta niedziela wielkanocna to okazja, aby cały Kościół intensywniej niż na co dzień wzbudził modlitewną intencję o nowe i święte powołania kapłańskie i zakonne.
Faktycznie, proszę was: prośmy dziś Boga o nieliczne, za to konkretne powołania do kapłaństwa. Niech nie brakuje w naszych parafiach Bożych szaleńców, którzy podprowadzają ludzi do Niego. Jednak każdy z nas jest powoływany przez Boga do tego, aby pomagać innym w dotarciu do dobra.
Byliście już na filmie „Powołany 2”, który od dwóch miesięcy bije rekordy popularności? Przed pokazem premierowym zaczepiłem Jana Sobierajskiego, reżysera, i zapytałem prowokująco: Dlaczego warto ten film zobaczyć? Odpowiedział: „Patrzymy na influencerów, którzy robią furorę w internecie. Jednocześnie sami zapominamy, jak wielkie skarby Bóg złożył w nasze serca. Każdy z nas został postawiony w konkretnym miejscu i czasie w planie zbawienia planety. Od nas zależy, czy odkryjemy to powołanie. A kiedy je odkrywamy, wtedy jesteśmy szczęśliwsi, że możemy odkrywać oblicze tego świata”.
Konfrontujemy się dziś z wieloma problemami i wyzwaniami. Film „Powołany 2” prowokuje do odkrywania sensu życia i zweryfikowania wyznawanych wartości. Ponadto wprowadza w tajemnicę złożenia w nas przez Boga indywidualnego daru, jakim jest nasze powołanie. Mam tu na myśli nie tylko stan duchowny i zakonny, czy także świecki i małżeński. Ale przede wszystkim – potencjał do wykorzystania i pomysł do zrealizowania.
Pewnie kojarzycie tę zabawę z dzieciństwa: ponumerowane kropki, które trzeba połączyć, nawet gdy nie znajdują się obok siebie. W ten sposób powstaje obrazek, który następnie kolorujemy. Odnoszę to do odkrywania sensu życia i powołania oraz realizacji pomysłu Bożego na nasze życie. Mozolne łączenie kropek to splatanie w całość rozgrywających się wydarzeń i nawiązywanych kontaktów, to poznawanie własnego wnętrza, wyciąganie wniosków z porażek i sukcesów, próby aktualizacji Ewangelii do codzienności. Często nie widać sensu w plątaninie przecinających się linii, które z każdym ruchem coraz bardziej przypominają niewyraźne bazgroły. Dopiero po czasie widać układający się obrazek. I to jest piękne, że każdy jest powołany do łączenia kropek. Wystarczy odrobina refleksji.
Co? Gdzie? Kiedy?
