Komentarze do czytań - Wtorek, VI Tydzień Wielkanocny

komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: o. Izaak Kusion OFM

Pierwsze czytanie: Dz 16, 22-34

Nawet więzienie przeżywane z ufnością może być potrzebne. Paweł i Sylas dają tego wyraźne świadectwo. Po to jesteśmy tym słowem karmieni, aby zachować to w pamięci. Bóg wszystko może zmienić w życiu człowieka. Ale czyni to dopiero wtedy, gdy człowiek jest w stanie tę łaskę przyjąć. Czyni to dopiero wtedy, gdy ta łaska wyda konkretny owoc. Nie chodzi tu o uwalnianie z więzienia i z kajdan, choć to niezmiernie ważne, piękne i ciekawe. Ale bardziej chodzi o fakt uwielbienia Boga mimo kajdan i trwania w uwielbieniu, ponieważ jest to doświadczenie cudu uwolnienia.
Bez żadnej presji, jak gdyby nic się nie stało, Paweł i Sylas trwali w pokoju i ufności i od razu rozpoznali, że gdyby samowolnie opuścili więzienie, pilnujący ich strażnik popełniłby samobójstwo, tymczasem swoją postawą przyczynili się do jego ocalenia i zaprosili go do życia wiarą. Spojrzenie na wydarzenia w naszym życiu przez pryzmat sceny z księgi Dziejów Apostolskich, zmienia jakościowo perspektywę życia. Warto prosić w modlitwie o siły do dawania nieustannego świadectwa. To zadanie i zaproszenie na dziś dla każdego, kto odnajduje się w byciu Jego UCZNIEM.

Psalm responsoryjny: Ps 138, 1b-2a.2b-3.7e-8

„Będę CIĘ sławił Panie z całego serca (…) i będę sławił Twe imię”.
Sławić Pana z całego serca, to zadanie niełatwe, ale wykonalne. Póki trwa nasza pielgrzymka do Domu pisanego z wielkiej litery, nie można czynić inaczej, jak właśnie sławić JEGO imię. Gdy człowiek to zrozumie, gdy to pojmie i wszystkie swoje siły na to zużyje, doświadczy Jego opieki, Jego mocy. „Wybawia mnie Twoja prawica”.

Ewangelia: J 16,5-11

„Pożyteczne jest dla was moje odejście”.
Jezus wypowiada te trudne słowa, które spełniają się niejeden raz w życiu każdego ucznia. Póki jesteśmy w tej postaci świata, potrzeba nam stale napełniać się Duchem Świętym Pocieszycielem. To napełnienie dokonuje się wtedy, gdy uczeń doświadczy pustki, braku obecności. Jeśli ten moment przeżyję w pełnym zaufaniu, że On wie, dokąd to wszystko zmierza, że On widzi więcej, to na pewno nie zbłądzę. I gdy już zostanę napełniony Duchem, to mam gwarancję, że postrzegam świat dobrze, bo rozeznanie pochodzi od Niego i mam wtedy także właściwy obraz siebie samego.