Komentarze do czytań - Wtorek, VI Tydzień Wielkanocny

komentarze Bractwa Słowa Bożego
autor: s. Faustyna Aleksandrowicz CSFN

Pierwsze czytanie: Dz 16, 22-34

Paweł i Sylas, będąc uwięzionymi, modlą się o północy. Głosili Słowo Boga i to stało się powodem ich pojmania. O północy (w przypowieści o pannach mądrych i głupich) również rozlega się wołanie: „Oto Oblubieniec nadchodzi, wyjdźcie Mu na spotkanie”. Czy w swojej własnej nocy ducha czekam na przyjście Oblubieńca? Czy jestem wrażliwy na obecność, na szczególną obecność Boga? Wielokrotnie w Piśmie Świętym opisane są sytuacje, kiedy to właśnie w nocy Bóg jest bliżej nas, niż byśmy się tego spodziewali, że to właśnie w nocy Bóg objawia swoją wolę, albo inicjuje największe wydarzenia związane z naszym odkupieniem. Przecież to właśnie w nocy się narodził i w nocy zmartwychwstał Jezus. Apostołowie są we wszystkim podobni do Mistrza. Cieszą się, kiedy zostają biczowani, bo przecież oblubienica musi być podobna do swojego Oblubieńca, oblubienica, czyli Kościół i każda dusza zarazem. Nie może zatem iść inną drogą niż Pan i Zbawiciel, jak tylko drogą męki i zmartwychwstania. We fragmencie Dziejów Apostolskich jest mowa o tym, że zatrzęsła się ziemia i zadrżały fundamenty więzienia i ze wszystkich opadły kajdany. Jest to symboliczny obraz Zmartwychwstania, dzięki któremu z każdego stworzenia opadły  kajdany grzechu pierworodnego. Czy w życiu codziennym zastanawiam się nad tym wielkim cudem, jakiego dokonał Bóg w moim życiu? Czy potrafię powiedzieć innemu człowiekowi: Uwierz w Pana Jezusa, a zbawisz siebie i dom swój?

Psalm responsoryjny: Ps 138, 1b-2a. 2b-3. 7e-8

Bóg jest moim ratunkiem i wspomożycielem. On jest zawsze po mojej stronie i zawsze pomnaża siłę mej duszy. Jeżeli tylko stanę w prawdzie wobec Boga, czyli stanę w postawie stworzenia, w postawie pokory, wtedy Bóg ukaże swoją wielką łaskę, gdyż On ma upodobanie w ludziach pokornych. Tylko wtedy, kiedy stanę w prawdzie, prawica Boża może mnie wybawić, bo przyjmuję ten Boski dar.

Ewangelia: J 16, 5-11

Czy odczuwam potrzebę Parakleta w sobie? Czy chcę być przekonany o grzechu, ale w świetle miłości i Bożego przebaczenia? Zaraz po pierwszym grzechu Bóg objawia swoje pocieszenie w Protoewangelii, pocieszenie i jednocześnie obronę. Jest to Bóg miłości, który nie odrzuca stworzenia, ale staje w jego obronie.