Komentarze do czytań - Czwartek, V Tydzień Wielkanocny

komentarze Bractwa Słowa Bożego
autor: Mira Majdan

Pierwsze czytanie: Dz 15, 7-21

 Decyzja Piotra wcale nie była oczywista. Przecież do niedawna i on rozumował dokładnie tak samo, jak przedstawiciele stronnictwa faryzeuszy, pragnących zobowiązać pogan do przestrzegania obyczajów żydowskich. Żydzi byli przecież narodem wybranym, oddzielonym od wszystkich innych narodów po to, by być ludem Pana, by oddawać Mu cześć i żyć według Jego prawa. Dopiero dzięki specjalnemu objawieniu i zobaczeniu działania Bożego w pogańskiej rodzinie Korneliusza, Piotr dojrzał do tego, by wypowiedzieć te znamienne słowa: „Bóg dał im Ducha Świętego tak samo jak nam”, „Nie zrobił żadnej różnicy pomiędzy nimi a nami”, „Będziemy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa tak samo jak oni”. Słowa tak wstrząsające, że – jak czytamy – oponenci zamilkli.

Okazało się, że tak ukochane przez Żydów Prawo Pańskie nie było im dane po to, aby wynieść ich ponad innych, aby mogli poczuć się lepsi i patrzeć na innych z góry, ale po to, aby także „pozostali ludzie szukali Pana”. Jedyny Bóg jest Bogiem wszystkich, także pogardzanych pogan. Na szczęście dla nas, Piotr i pozostali potrafili wznieść się ponad swoje uprzedzenia i przyjąć odwieczne wyroki Boga, który w każdej epoce – także dziś – wyprowadza swój Kościół z rutyny i skostnienia, aby otworzyć go na nowe dzieła, których pragnie dokonać.

Psalm responsoryjny: Ps 96, 1-3.10

Co może zjednoczyć podzielone, skłócone ze sobą narody? Psalmista nie ma wątpliwości, że prawdziwa jedność może nastąpić tylko pod berłem Boga, który jako jedyny jest w stanie zaprowadzić sprawiedliwość. Dlatego wzywa wszystkich do oddania Mu chwały, nie występując z pozycji siły, ale ukazując Jego piękno, mądrość, moc i wyższość ponad bogami pogańskimi. Wspólnie przeżywana liturgia w świątyni porusza serca, jednoczy i pomaga otworzyć się na Boga, który nie czyni różnic między ludźmi, ale jest blisko wszystkich.

Ewangelia: J 15, 9-11

Zwykle cieszymy się, kiedy możemy zrobić coś dobrego dla kogoś, kogo kochamy, nawet jeśli kosztuje nas to dużo wysiłku. Dlatego nie powinien dziwić nas wypływający z dzisiejszej Ewangelii wniosek, że zachowanie przykazań Bożych prowadzi do radości, i to radości tym pełniejszej, z im większą miłością to czynimy. Takie było doświadczenie Jezusa jako człowieka, trwającego w miłości Boga Ojca. Nam, grzesznym ludziom, patrzącym na Boga z nieufnością, Jego miłość może wydawać się abstrakcją. Jednak słowa Jezusa są obietnicą, że On dopełni tego, co dla nas niemożliwe, i pozwoli nam zaznać radości, jaka wypływa z oczyszczonego sumienia.