Chrześcijaństwo nie znosi stagnacji, a chrześcijanin nie powinien zadowolić się przeciętnością.
Dynamizm wyznawców Chrystusa nie polega jednak na mnożeniu form kultu czy akcji ewangelizacyjnych, ale raczej na systematycznym pogłębianiu życia duchowego, czego efekty powinny być zauważalne zewnętrznie.
Chrystusowe porównanie uczniów do soli wskazuje wyraźnie, że ich podstawowym zadaniem jest głoszenie Ewangelii, czyli nadawanie życiu smaku, ale czasem też upominanie, kiedy sól dostanie się do oka.
Włosi zarzucają nam czasem, że sól i pieprz to jedyne przyprawy, których używamy w polskiej kuchni. Trudno nam sobie jednak wyobrazić smak bez soli. Wiemy, że nadmiar szkodzi, dlatego potrzeba zachowania odpowiednich proporcji.
Uczeń naśladujący Chrystusa również musi zachować proporcje. Podobnie jak Mistrz z Nazaretu musi rozsądnie szafować miłosierdziem, żeby nie umniejszyć sprawiedliwości. W modlitwie zachować umiar między mówieniem i ciszą. Nauczyć się kochać jak Bóg, czyli nie akceptować biernie słabości, ale stawiać wymagania – tak innym, jak samemu sobie.
U św. Jana Apostoła znajdziemy słowa Jezusa: „Ja jestem światłością świata, kto idzie za Mną, będzie miał światło życia”. Usłyszeliśmy je dziś w śpiewie przed Ewangelią, tuż przed słowami przywołanymi za św. Mateuszem: „Wy jesteście światłem świata”. Mamy być, tak jak Chrystus, źródłem światła w świecie. Rozświetlać mroki zła i ciemności grzechu, czyli nieść nadzieję przebaczenia i pojednania oraz nawrócenia i zmiany. W świecie, a więc tam, gdzie żyjemy, mamy być wyraźnym i czytelnym znakiem, że nauka Jezusa jest ciągle i niezmiennie aktualna.
I podobnie jak bez soli, tak samo bez światła trudno nam wyobrazić sobie funkcjonowanie. Dlatego porównanie, którym posługuje się dziś Chrystus, jest tak proste do zrozumienia. Jednak od usłyszenia słowa do wcielenia w życie droga jest jeszcze dość daleka. Stąd potrzeba chrześcijańskiego dynamizmu. Przypomnijmy sobie tak chętnie cytowane słowa papieża Franciszka ze Światowych Dni Młodzieży, że trzeba zejść z kanapy. One skierowane są nie tylko do młodych, ale także dojrzałych wiekiem chrześcijan!
„Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie” – usłyszeliśmy w ostatnim zdaniu dzisiejszego fragmentu Ewangelii. To samo życie chrześcijan ma być najlepszym sposobem uwielbienia Boga i przykładem dla tych, którzy jeszcze Go nie spotkali bądź nie rozpoznali. Nie pozwólmy, abyśmy my sami przez grzech bądź pod wpływem innego człowieka zgasili w sobie płomień Bożej miłości.
Co? Gdzie? Kiedy?
