Powrót Alicji

Wchodząca na ekrany „Alicja po drugiej stronie lustra”, luźna ekranizacja drugiej części słynnej powieści Lewisa Carrolla, jest tego dobitnym przykładem. Nad filmem pracowała ta sama ekipa, która zrealizowała „Alicję w krainie czarów” Tima Burtona w 2010 r., mamy tu jednak jeszcze więcej efektów grafiki komputerowej. W gruncie rzeczy film ten można uznać za połączenie kina aktorskiego i animowanego, z przewagą tego ostatniego. Klasyczna, animowana „Alicja w krainie czarów” Walta Disneya z 1951 r., zrealizowana metodą tradycyjną, wygląda przy nowych ekranizacjach jak uroczy zabytek.

Autorzy „Alicji po drugiej stronie lustra” potraktowali literacki oryginał jako punkt wyjścia do szalonych wizji plastycznych, dodając nowe postacie i akcent feministyczny. Alicja, już jako dorosła dama i kapitan statku, po powrocie z długiej podróży morskiej musi zmierzyć się z głupkowatym lordem, właścicielem morskiej spółki, który chce jej odebrać statek. Bohaterka przypadkiem przechodzi przez czarodziejskie lustro i trafia ponownie do krainy zaludnionej przez znajome zwierzęta, w tym Królika, Kota i Mysz. Alicja poświęca się ratowaniu coraz bardzie szalonego Kapelusznika, który pragnie odnaleźć i ocalić swą rodzinę. W tym celu oboje odbywają podróż w czasie, zmagając się ze złą Czerwoną Królową i konfrontując ją z jej Białą Siostrą.

Miłośnicy książek Carrolla i filmów Disneya mogą być jednak przytłoczeni natłokiem efektów wizualnych, co powoduje pewną nieprzejrzystość nadmiernie dynamicznej akcji tego utworu, w tym ciągnącego się długo zakończenia. Jak na film z założenia familijny nie można tego uznać za zaletę. Film wyświetlany jest w dwóch wersjach: oryginalnej z napisami i dubbingowanej.

„Alicja po drugiej stronie lustra” („Alice Through the Looking Glass”), USA, 2016. Reżyseria: James Bobin. Wykonawcy: Mia Wasikowska, Johnny Deep, Anne Hathaway, Helena Bonham Carter, Sacha Baron Cohen i inni. Dystrybucja: Walt Disney Company Polska

Mirosław Winiarczyk Idziemy nr 23 (557), 5 czerwca 2016 r.