Nagrody są nie tylko dla nagrodzonych, ale dla nas wszystkich – są przykładem, który pociąga. Na Zamku Królewskim w Warszawie wręczono Nagrody im. Włodziemierza Pietrzaka, już po raz siedemdziesiąty.
Za „kształtowanie i umacnianie tożsamości chrześcijańskiej i kulturowej Narodu polskiego, formowanie Go w duchu prawd ewangelicznych oraz niestrudzone ukazywanie Matki Bożej Królowej Polski jako najpewniejszej drogi wiodącej ku zbawieniu” nagrodę otrzymało najsłynniejsze polskie sanktuarium, Jasna Góra.
Opisywana na naszych łamach zaraz po tragicznej śmierci śp. Helena Kmieć – misjonarka zamordowana w Boliwii – została uhonorowana za „przepełnione młodzieńczym entuzjazmem i radością świadectwo życia według wskazań ewangelicznych, a także za pokorną i gorliwą służbę na rzecz obrony życia, godności ludzkiej oraz najwyższą ofiarę życia, złożoną w misyjnej służbie Kościołowi Chrystusowemu”.
Biskup włocławski Wiesław Mering odebrał nagrodę za „wkład w rozwój i ochronę dziedzictwa kulturowego, a także odważną i bezkompromisową posługę pasterską, ukazującą kluczową rolę wartości ewangelicznych w kształtowaniu rzeczywistości społeczno-politycznej”.
Temperament apostolski
– Nasze stowarzyszenie nagradza osoby i instytucje, a o bp. Meringu można powiedzieć, że to człowiek-instytucja – mówił w laudacji na cześć nagrodzonego Tomasz Nakielski, przewodniczący przyznającego nagrodę Stowarzyszenia „Civitas Christiana”. – Po raz pierwszy miałem z nim styczność na studiach. Zachwycony jego wykładami, powiedziałem do kolegi: „Miałbym pretensje do Ojca Świętego, gdyby ks. Mering nie został biskupem”. Kiedy opowiedziałem o tym po latach już bp. Meringowi, skwitował z właściwym sobie poczuciem humoru: „A więc to panu zawdzięczam swoje biskupstwo!”.
Wierność wartościom ewangelicznym jest tym, co spaja dotychczasowe działania duchownego: od przyjęcia święceń w 1977 r., przez pierwszy wikariat w parafii św. Marcina w Sierakowicach, potem probostwo w parafii św. Marcina w Lignowach Szlacheckich, duszpasterstwo rodzin diecezji chełmińskiej, posługę rektora Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie, które sam ukończył (z przerwą na studia filozoficzne na KUL), aż po objęcie biskupstwa na ziemi włocławskiej w 2003 r. Jako dewizę biskupią przyjął słowa Iustitia, pax et gaudium („Sprawiedliwość, pokój i radość”).
Swoje umiłowanie wartości ewangelicznych i wyjście z nimi do świata hierarcha sam scharakteryzował w programie duszpasterskim Kościoła włocławskiego: „Wierzyć w Ewangelię to zmieniać nie tylko siebie, ale także rodzinę, przyjaciół, ostatecznie – świat. Zmieniać przez świadectwo życia”. I jak zapowiedział, tak od pierwszych dni zmieniał powierzoną sobie diecezję – by służyła wiernym. W kurii ustanowił radę ds. święceń, diecezjalny zespół ds. stałej formacji kapłanów i studyjny zespół ds. duszpasterstwa ogólnego. Utworzył Diecezjalny Ośrodek Duszpasterstwa Akademickiego we Włocławku. Przyczynił się do urządzenia Domu Rekolekcyjnego Diecezji Włocławskiej, Domu Dobrego Pasterza w Michelinie oraz schroniska dla bezdomnych we Włocławku. Ustanowił też fundusz solidarnościowy kapłanów diecezji włocławskiej.
– Biskupa Meringa cechuje temperament apostolski – komplementarna troska o kulturę, posługa w diecezji, działalność kaznodziejska i bezkompromisowa odwaga w budzeniu sumień, zwłaszcza w reagowaniu na zjawiska społeczne – mówił o nim Tomasz Nakielski podczas gali nagród.
Biskup i nieme psy
Wspomniał przy tym apel prymasa Stefana Wyszyńskiego, także związanego z Włocławkiem: „Bądźcie odpowiedzialni za ład społeczny i moralny”. Przykładem takiej odpowiedzialności jest właśnie bp Mering. W 2005 r. został członkiem Rady ds. Dialogu Religijnego, w ramach której objął funkcję przewodniczącego Komitetu ds. Dialogu z Niewierzącymi, a w 2006 r. został przewodniczącym Rady ds. Kultury i Ochrony Dziedzictwa Kulturowego. – Nie wahał się protestować przeciw promowaniu satanizmu w TVP, bronił obecności TV Trwam na multipleksie, upominał się o przywrócenie godnego miejsca historii w szkole, sprzeciwiał się głośno ideologii gender, korespondował z kard. Walterem Kasperem na temat Komunii Świętej dla osób w związkach niesakramentalnych, swoje uwagi pisał do przewodniczącego Parlamentu Europejskiego Martina Schulza. Krótko mówiąc: zabiera głos w sprawach ważnych i nazywa rzeczy po imieniu – reasumował Tomasz Nakielski.
Co? Gdzie? Kiedy?
