O ojcostwie!

„Aftersun” jest kameralnym, zrealizowanym skromnymi środkami budżetowymi dramatem psychologicznym. Autorka filmu subtelnymi środkami artystycznymi, bez zbędnej agresji, łopatologii i epatowania uwarunkowaniami społecznymi, ukazuje relacje między ojcem i jego jedenastoletnią córką.

Ojciec Calum z córką Sophie przebywają na wakacjach w tureckim kurorcie. Zadziwia nas panująca na ekranie sielska atmosfera. Nie widzimy tam zewnętrznych zagrożeń, kurortowi nie grozi terroryzm. Ojciec odnosi się do dziewczynki z największą czułością i delikatnością, pomaga jej na każdym kroku we wszystkich czynnościach – na basenie, podczas spacerów, na spotkaniach z napotkanymi rówieśnikami itd. Domyślamy się, że podczas wakacji Calum pragnie nadrobić całoroczne zaległości w opiece nad córką (jest w separacji z jej matką), stąd zapewne bierze się jego nienaganne i spontaniczne przeżywanie ojcostwa.

Reżyserka pokazuje jednak także momenty mniej przyjemne, sugerując depresję, którą ojciec przeżywa w samotności, nie przyznając się do tego córce. Musimy się domyślać powodów owej depresji, związanej prawdopodobnie z problemami bohatera w pracy itp. Dramaturgia utworu ma charakter prostej gry skojarzeń. Poszczególne sceny następują po sobie na zasadzie luźnych epizodów, które spaja atmosfera subtelnego przeżywania ojcostwa. Ojciec i córka wzajemnie przekazują sobie uczucia i stają się sobie coraz bliżsi.

Musimy jednak zadać sobie pytanie, czy taki obraz relacji ojca z córką nie jest wyidealizowanym marzeniem i wspomnieniem. Na końcu się okazuje, że tak jest istotnie. Dorosła już Sophie, podobna do swojej matki, wspomina piękne wakacje i narastającą wówczas miłość do ojca.

Wiele kwestii w tym obrazie pozostaje otwartych. W sumie jednak „Aftersun” można potraktować jako piękną afirmację ojcostwa, które może pozytywnie wpływać na ludzkie losy. Nie muszę dodawać, że jest to sprawa w tej chwili niezwykle ważna, w czasie agresji lewackiej ideologii politycznej poprawności na tradycyjną obyczajowość, w tym dążenie do podważenia znaczenia rodziny i niszczenia ojcostwa, trzeba bowiem docenić każde dzieło sztuki, które się temu choćby pośrednio przeciwstawia. Warto też pochwalić świetne kreacje wschodzącej gwiazdy hollywoodzkiego kina Paula Mescala w roli Caluma (nominacja do Oscara!) i młodziutkiej debiutantki Franceski Corio jako Sophie. Bez ich subtelnej i sugestywnej gry nie byłoby tego dzieła. Film wchodzi na ekrany 3 lutego.

„Aftersun”. Wielka Brytania, USA, 2022. Scenariusz i reżyseria – Charlotte Wells. Wykonawcy – Paul Mescal, Francesca Corio i inni. Dystrybucja – M2 Films