Z Maryją przy drodze

Trwa wyjątkowy w roku miesiąc. Maj w Kościele poświęcony jest Najświętszej Maryi Pannie. W tym miesiącu spotykamy się na szczególnej modlitwie – na majowym.
Gdy przemierzamy nasz kraj, widzimy stojące przy drogach, autostradach i domach krzyże przydrożne czy kapliczki. To widok, do którego my Polacy jesteśmy przyzwyczajeni, ale dla obcokrajowców, którzy do nas przybywają, jest wyjątkowy. Często o to pytają. Odpowiedź jest bardzo prosta: to nasza polska pobożność. To nasza wiara i miłość do Jezusa i Jego Matki Maryi. Krzyże stawiano i stawia się przy rozstaju dróg, w miejscu jakiegoś ważnego wydarzenia religijnego lub narodowego, na polach, by były urodzajne. Kapliczki poświęcone Maryi czy świętym stawia się dla uczczenia Maryi lub okazania szczególnej czci, jaką miasta, wioski czy rodziny otaczają Matkę Pana.

To właśnie przy tych kapliczkach i krzyżach w maju gromadzili się wierni, by modlić się Litanią loretańską. O to, jak to kiedyś było, spytałem najstarszych moich parafian.

– Do kościoła było daleko, nie było autobusu, to szło się do kapliczki, bo bliżej. Nie szłam sama, ale z mamą i babcią. Tam gromadzili się ludzie i wszyscy śpiewaliśmy pieśni i litanię. Potem ja chodziłam z moją córką, a dziś przychodzę z wnukami, choć one nie za bardzo chcą. Tak to już jest! – usłyszałem.

Dziś coraz mniej ludzi gromadzi się, by wspólnie się modlić. Wielu mówi, że wiara to sprawa prywatna, osobista i „nikomu nic do tego, czy modlę się czy nie”! Inni się tłumaczą, że nie mają czasu: bo praca, dom, obowiązki, bo wie ksiądz, kiedyś żyło się łatwiej, ludzie mieli więcej czasu. Jeszcze inni nie przychodzą, bo po prostu się wstydzą. Trzeba mieć odwagę, by stanąć przy krzyżu czy kapliczce i wspólnie się modlić, kiedy obok pędzą ludzie. Zobaczą mnie, ocenią, obmówią.

W maju, miesiącu Maryi, obchodzimy święto matki. W tej perspektywie spójrzmy na Maryję w dwojaki sposób – Ona jest Matką Jezusa. Towarzyszyła swemu Synowi w każdym momencie Jego ziemskiego życia – od narodzin aż do Wieczernika, gdzie była z apostołami podczas zesłania Ducha Świętego. Towarzyszyła Jezusowi, ale jest obok nas, bo jest i naszą Matką! To jest to drugie spojrzenie na Maryję

Jest z nami w każdy czas! – jak śpiewamy w jednej z pieśni. Maryja chce, byśmy zapraszali Ją do każdej sytuacji w naszym życiu. Chce być w naszych radościach i smutkach. Zaprosić Ją możemy do swego życia, przyzywając Jej wstawiennictwa, szczególnie w miesiącu Jej poświęconym.

Miesiąc maryjny, Maryja Matka Pana, Maryja nasza Matka! Warto zwrócić uwagę na jeszcze jeden aspekt wspólnej modlitwy. Majowe – bo tak potocznie mówi się na modlitwę przy kapliczkach i krzyżach przydrożnych – gromadzi ludzi w różnym wieku. Tworzy się wspólnota ludzi, którzy gromadzą się poza świątynią, by się modlić. W różnym wieku: babcie z wnukami, rodzice z dziećmi. Najmłodsi widzą to, uczą się i staje się to dla nich nie tylko doświadczeniem, ale czymś jak najbardziej naturalnym.

Majowe jest także swego rodzaju świadectwem wiary i ewangelizacją. To przykład dla tych, którzy przechodzą, przejeżdżają obok i widzą ludzi, którzy gromadzą się, by razem się modlić. Czasem nie trzeba wielkich słów, gestów, spektakularnych działań. Czasem wystarczy tylko nasza obecność i świadectwo wiary.

Majowe to także zadanie dla duszpasterzy, aby zachęcić wiernych do takiej wspólnotowej modlitwy, która integruje wspólnotę parafialną. Sprawia, że wierni poznają się, mogą nie tylko razem się modlić, ale i porozmawiać, podzielić się swoim życiem. Taką wspólnotę modlitewną można potem utrwalić na wspólnej fotografii, która stanie się pamiątką spotkania.

Maj w pełni – nie zmarnujmy tego czasu! Wykorzystajmy go na spotkanie z drugim człowiekiem i z naszą Matką – Maryją, Maryją przy drodze!

ks. Paweł Kłys Idziemy nr 19 (502), 6-10 maja 2015 r.