U Matki Anielskiej w Radości

Położona w willowej dzielnicy Warszawy parafia została erygowana przez kard. Aleksandra Kakowskiego 1 lipca 1931 r. Miejscowość Radość powstała pod koniec XIX w. na gruntach Zbójnej Góry jako osada letniskowa przy modnej wówczas linii otwockiej. Do Warszawy została włączona w 1951 r. Sama budowa świątyni trwała od 1922 r. i została zakończona przed wojną. Inicjatorami jej powstania byli obywatele rekrutujący się ze Stowarzyszenia Miłośników Letniska Radość. Duże zasługi przy wystroju wnętrza świątyni i budowie wspólnoty parafialnej położył ks. Stanisław Jaczewski, który był tu proboszczem zarówno w czasach II wojny światowej, jak i podczas ciemnej nocy stalinowskiej, do 1951 r.

Kościół parafialny jest trzynawowy, a w jego ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Bożej Anielskiej namalowany przez Zygmunta Ignacego Badowskiego, malarza i pedagoga, ucznia Wojciecha Gersona. Świątynię konsekrował 4 sierpnia 1957 r. bł. Stefan Wyszyński, którego wizerunek znajduje się na jednym z witraży kościoła. Inne witraże przedstawiają kard. Aleksandra Kakowskiego, który utworzył parafię, świętych Jana Pawła II, Jana Marię Vianneya, Jana Bosko i Andrzeja Bobolę. W zakrystii jest witraż św. Ojca Pio, a w podziemiach – św. Damiana de Veustera, apostoła trędowatych. Parafia cieszy się od dawna posiadaniem relikwii św. Faustyny Kowalskiej, a obecny proboszcz ks. Bronisław Micek sprowadził tu relikwie bł. Jerzego Popiełuszki, a także bł. Karoliny Kózkówny – aby, jak wskazuje duszpasterz, młodzież przygotowująca się do sakramentu bierzmowania miała wzór do naśladowania. Wszystkie relikwie umieszczone są w specjalnym relikwiarium w prawej nawie kościoła.

Na terenie parafii zameldowanych jest około 8,2 tys. osób, choć faktycznie mieszka nie więcej niż 7 tys. – Wielu młodych ludzi wyjechało za granicę. Ale są też tacy, którzy stawiają sobie tutaj domy. Niektórzy z nich przychodzą do kancelarii i informują o zamieszkaniu na terenie parafii – podkreśla ks. Micek, który parafię objął z nominacji abp. Henryka Hosera SAC w 2017 r., po ks. prałacie Kazimierzu Sokołowskim. Jednym z materialnych przedsięwzięć, które podjął jako proboszcz, jest remont zabytkowej przedwojennej plebanii. Konserwator zabytków nie zgodził się na jej przebudowę, udało się uzyskać zgodę na rozbudowę. Remont jest daleko posunięty.

Odpust parafialny, przypadający 2 sierpnia, jest przenoszony na niedzielę. Oprócz uroczystości religijnych co roku organizowany jest festyn, na którym parafianie mogą się pobawić, pobyć ze sobą. Taka okazja nadarza się także podczas kolejnego już parafialnego balu karnawałowego, który zaplanowano na 3 lutego. Organizowany przez wspólnotę małżeństw Domowego Kościoła i proboszcza, jest imprezą bezalkoholową.

Ksiądz Bronisław Micek zwraca uwagę na aktywność swoich parafian. – Kiedy zdarza się, że w dni powszednie nie ma przy ołtarzu ministrantów czy lektorów, zawsze znajdzie się ktoś, kto podejdzie do ołtarza i przeczyta przewidziany fragment Pisma Świętego. Aktywnie działają wspólnoty parafialne, wśród nich Caritas, która w minionym roku przygotowała 1200 paczek dla potrzebujących, w tym ponad 300 na Boże Narodzenie – podkreśla. Cieszy się też z powołań. Dwa lata temu śluby zakonne złożyła pochodząca z parafii siostra nazaretanka, a aktualnie w seminarium diecezjalnym jest kleryk.

Proboszcza wspomaga wikariusz ks. Kamil Sulich, który uczy religii w szkole, a także zajmuje się ministrantami, Odnową w Duchu Świętym, kręgami Domowego Kościoła. Od niedawna na terenie parafii mieszka ks. Szymon Andrzej Berger, który jest studentem KUL i w miarę możliwości pomaga w parafii. Mieszka tu również ks. Jacek Bazarnik, od 30 lat kapelan Centrum Zdrowia Dziecka w Międzylesiu.