Barbara Sułek-Kowalska
fot. mat. pras. FDNT
Z założonymi przez nich rodzinami, w których przybywało dzieci i wnuków, spotykał się do końca życia. Rodziny te jeździły do swojego wujka Karola, a On korzystał z ich przemyśleń i doświadczeń, pisząc najważniejsze teksty o rodzinie.
Jan Paweł II uczył, że to właśnie rodzinę Bóg powołał do dawania życia i przestrzeni do wzrastania człowieka. Że rodzina ma być silna i trwała. Że ma być przedmiotem troski ze strony państw i społeczeństw. Jan Paweł II jest Patronem rodziny nie tylko dlatego, że dużo o niej mówił, uczył i pisał. Nie z powodu encyklik i adhortacji, przemówień i katechez. Jest nim z powodu miejsca, jakie zajmuje w wielu rodzinach na całym świecie.
Wyrosło przy Nim całe pokolenie. W Polsce było to pokolenie wyjątkowe, jak nigdy wcześniej i nigdy potem: polski papież w Rzymie był dla niego zjawiskiem oczywistym. Oczywistym! W ilu polskich domach wiszą fotografie grupowe i – całkiem liczne – indywidualne z Janem Pawłem II? W ilu rodzinach te fotografie umieszczone są wśród tych najważniejszych, tych z najbliższymi osobami? Ale Papież nie poprzestawał na prywatnych spotkaniach u siebie – w 1999 r., podczas pielgrzymki do Ojczyzny, gościł u rodziny Milewskich w Leszczewie nad Wigrami. Było to wydarzenie dla świata sensacyjne, a dla Jana Pawła II naturalne: spotkanie pełne ciepła i ufności.
To Jan Paweł II poniekąd otworzył polskiej rodzinie drzwi do Europy, bo kiedy jeszcze paszport był dobrem reglamentowanym, to już mieliśmy dokąd jeździć bez skomplikowanej procedury przedstawiania niezliczonych dokumentów. Do Rzymu. Do Papieża.
Dzięki takim wyjazdom cała Polska – bo pielgrzymki do Watykanu jeździły z najmniejszych nawet parafii – poznała nie tylko genialne malowidła Kaplicy Sykstyńskiej, lecz także Asyż, Rawennę, Florencję czy Padwę. I czuła się w Rzymie dobrze, bo jeździła do kogoś bliskiego. Zarówno profesorowie i aktorzy, jak i rolnicy i robotnicy, nauczyciele i pielęgniarki – niemal z każdej rodziny ktoś, prędzej czy później, wybierał się do Rzymu.
– Czy On należy do naszej rodziny? – spytał kiedyś nasz wnuk Staś. Stasiowi nie wystarczyło bowiem, że jego tata ma na imię Karol, tak jak miał Papież, i że ten Papież też jest Polakiem. Staś żądał wyjaśnienia, dlaczego to jest nasz Papież.
Na Dzień Papieski, który przebiega pod hasłem „Jan Paweł II – Patron Rodziny” mogę posłużyć się najbliższym przykładem na prawdziwość tego hasła.
W roku 2000 dwoje młodych ludzi z Warszawy pojechało na zaproszenie Jana Pawła II do Rzymu na Światowe Dni Młodzieży. Nasz syn Karol zaplanował, że właśnie w Rzymie, pod bokiem (i okiem) Ojca Świętego, poprosi swoją dziewczynę o rękę. Dziś Karol i Marta są rodziną z trójką dzieci: Stasiem, Marysią i Gabrysią.
Ile jest na świecie takich rodzin, które powstały pod okiem samego Jana Pawła II, nie wiem. Ale zapewne mnóstwo, bo nasz święty Papież – jak żaden inny przedtem – wciąż jeździł po świecie i spotykał się z rodzinami oraz z młodymi ludźmi, którym pokazywał wartość rodziny.
I także dlatego Jan Paweł II w niejednej rodzinie na świecie ma szczególne miejsce. Każda rodzina może mówić, że to jest jej Papież.
***
Materiał ukazał się w specjalnej gazetce wydanej przez Fundację "Dzieło Nowego Tysiąclecia" z okazji XV Dnia Papieskiego
Co? Gdzie? Kiedy?
