„Jedni chorzy modlą się głośno, drudzy wołają po imieniu swoich bliskich” – opisywał były pacjent reakcje chorych na COVID-19. Czy kapelani szpitalni mają trudności w docieraniu do chorych?
Każdy szpital funkcjonuje według swoich wewnętrznych wytycznych. Wiele zależy od współpracy między dyrekcją szpitala, medykami i kapelanem. Do mnie docierają raczej pozytywne sygnały odnośnie do tej współpracy, ale w niektórych placówkach występują problemy. Kapelani, jako pracownicy szpitala, muszą dostosować się do zarządzeń, nie mogą swobodnie przemieszczać się po oddziałach. Wejście na oddziały odbywa się z zachowaniem reżimu sanitarnego.
Duchowni chodzą z posługą do pacjentów, jeśli otrzymują wezwanie od nich samych albo od ich rodzin. Są to krótkie, ale bardzo owocne wizyty. Inni duszpasterze pełnią swą posługę według wyznaczonego harmonogramu. To jest bolesna sytuacja zarówno dla pacjentów, jak i dla duszpasterzy, chcielibyśmy być częściej przy chorych, aby im towarzyszyć, jednak rygor sanitarny w oddziałach dla osób zakażonych koronawirusem ogranicza kontakt. Musimy starać się zrozumieć tę nadzwyczajną sytuację i odnaleźć się w niej.
Pamiętam, jak na oddziale nie-COVID-owym niewidomy starszy pacjent po operacji powiedział: „Proszę księdza, proszę podać mi rękę, chciałbym dotknąć człowieka”. To było dla mnie ogromnie poruszające i uświadomiło mi, jak bardzo chorzy potrzebują bliskiego kontaktu.
Czytaj dalej w e-wydaniu lub wydaniu drukowanym
Idziemy nr 47 (787), 22 listopada 2020 r.
całość artykułu zostanie opublikowana na stronie po 09 grudnia 2020
Co? Gdzie? Kiedy?
