Pierwsza w tym roku beatyfikacja

W niedzielę 26 kwietnia w mieście Rimouski we wschodniej części kanadyjskiej prowincji Québec prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. Angelo Amato ogłosi błogosławioną siostrę Marię-Elżbietę Turgeon.

20150425 21:15
kg (KAI) / Warszawa, mz

Żyła ona w latach 1840-81, pochodziła z tego regionu Kanady i współzałożyła Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej od Różańca Świętego. Jej beatyfikacja będzie pierwszym tego rodzaju obrzędem w tym roku i 32. od początku obecnego pontyfikatu.

Poniżej podajemy krótki życiorys przyszłej błogosławionej.

Maria-Elżbieta (Marie-Élisabeth) Turgeon urodziła się 7 lutego 1840 w miasteczku Saint-Étienne-de-Beaumont w prowincji Dolna Kanada (dzisiejszy Québec) jako jedno z 9 dzieci w bardzo pobożnej rodzinie miejscowego rolnika. Sama od najmłodszych lat regularnie chodziła do kościoła, gdzie nie tylko uczestniczyła we Mszy św., ale także spędzała wiele czasu na adoracji Najświętszego Sakramentu. Uczyła się najpierw w szkole prowadzonej przez siostry urszulanki, a w latach 1860-62 w Québecu. Czuła w sobie powołanie zakonne, ale musiała na razie z tego zrezygnować, gdyż niespodziewanie zmarł jej ojciec, gdy miała 15 lat, co zmieniło wiele jej planów.

W 1862, po ukończeniu szkoły zaczęła pracować jako nauczycielka i katechetka w różnych parafiach i szkołach w swym regionie. Ponieważ często chorowała, a leczenie nie dawało pożądanych wyników, w 1873 postanowiła powierzyć swe zdrowie św. Annie – patronce parafii w Beaupré. Miejsce to cieszyło się wśród okolicznych mieszkańców sławą „krainy cudów”, zwłaszcza katedra pod wezwaniem tej świętej. Aby być blisko niej, przez rok pracowała jako nauczycielka w pobliskiej szkole.

Zetknęła się tam wówczas z wielką biedą, a redemptoryści, którzy objęli miejscową parafię w 6 lat później, opisywali to miejsce jako położone „na końcu świata”, odludne, opanowane przez dzikie zwierzęta, a mieszkający tam ludzie byli w większości prymitywnymi analfabetami; w dodatku tamtejsze ziemie były mało urodzajne. Ale młoda kobieta bardzo dobrze wspominała czas spędzony na tym odludziu – poprawiło się jej zdrowie, przy czym ona sama nie miała wątpliwości, że stało się to za wstawiennictwem św. Anny. Przez sześć miesięcy Maria-Elżbieta (właściwie używała tylko tego drugiego imienia) prowadziła bezpłatnie lekcje dla miejscowych biedaków.

W 1874 biskup jej rodzimej diecezji Rimouski Jean-Pierre-François Laforce-Langevin (1821-92), który niegdyś uczył ją w Québecu i przywiązywał wielką wagę do spraw oświaty, poprosił ją, aby zechciała uczyć w stolicy diecezji. Kobieta, jeszcze nie całkiem zdrowa, początkowo odmówiła, ale wobec nalegań biskupa, który pamiętał ją z czasów szkolnych i wysoko cenił jej zdolności pedagogiczne, ostatecznie zgodziła się w rok później przyjąć tę propozycję.

Aby jednak stanąć na wysokości zadania, Elżbieta wstąpiła 3 kwietnia 1875 do Zgromadzenia Sióstr od Małych Szkół, które przygotowywało wykwalifikowane nauczycielki i wychowawczynie dla szkół przy parafiach diecezji. 12 września 1879 Elżbieta złożyła śluby zakonne i tego samego dnia została pierwszą przełożoną generalną tej wspólnoty, która w 1891, głównie w wyniku jej działań, zmieniła nazwę na Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej od Różańca Świętego.

Aż do swej przedwczesnej śmierci w 1881 troszczyła się niezmordowanie o rozwój swego dzieła i o jakość kadr i instytucji oświatowych w diecezji. Mimo słabego zdrowia, ale odznaczając się żywą inteligencją, potrafiła założyć kilkanaście szkół, stojących na wysokim poziomie, do których mogły uczęszczać także dzieci z najbiedniejszych rodzin. Praca pierwszych sióstr nowego zgromadzenia nie była łatwa: musiały pokonywać duże odległości, aby dotrzeć do oddalonych placówek, często ciasnych, nieogrzewanych.

Po powrocie z jednego z takich wyjazdów we wrześniu 1880 poczuła się bardzo wyczerpana i osłabiona, szybko też dała o sobie znać niewyleczona do końca gruźlica. S. Elżbieta musiała położyć się do łóżka, z którego już nie wstała. Mimo pogarszającego się stanu zdrowia kierowała jeszcze, na ile mogła, pracami swego zgromadzenia, ale choroba postępowała. 17 sierpnia 1881, otoczona współsiostrami, zmarła w Rimouski w opinii świętości w wieku zaledwie 41 lat.

Jej proces kanonizacyjny rozpoczął się w Rimouski w 1990, po 4 latach akta sprawy przesłano do Watykanu. 11 października 2013 papież Franciszek wydał dekret o heroiczności cnót s. Marii-Elżbiety Turgeon, a we wrześniu ub.r. ogłosił dekret uznający cud za jej wstawiennictwem. Obecnie zaś zmarła młodo kobieta stanie się pierwszą błogosławioną, urodzoną i związaną przez całe życie z diecezją (od 1946 archidiecezją) Rimouski.