Jan Paweł I wkrótce będzie błogosławionym! Franciszek zatwierdził cud

Córka Eduardo Lucianiego, brata późniejszego papieża Jana Pawła I, opisała go jako bardzo ciepłego człowieka, będącego zawsze filarem wsparcia dla wszystkich w rodzinie.

Był dla mnie drugim ojcem. Zwracaliśmy się do niego, gdy potrzebowaliśmy dobrego słowa. Gdy zdarzało nam się pokłócić z tatą, on zawsze był punktem odniesienia. Prosiliśmy go o rady, gdy musieliśmy podejmować trudne decyzje, dodawał nam otuchy.

– stwierdziła Luciani w rozmowie z Radiem Watykańskim.

Zawsze był uśmiechnięty, nawet gdy był zamyślony. Dodawał nam otuchy, gdy mieliśmy trudności. Wtedy wysłuchiwał nas, udzielał rady, a następnie zachęcał do cierpliwości, do stawiania czoła problemom i do wiary w pomoc Pana. Zawsze mogliśmy mu się zwierzyć.

– powiedziała.

Jak opisuje swojego wuja? Był on człowiekiem żywo zainteresowanym światem i innymi ludźmi, a przy tym bezpośrednim. Jego spojrzenie na świat było szerokie, był we wszystkim zorientowany, miał wiele kontaktów z ludźmi z całego świata. Starał się doradzać także swoim księżom, których wysyłał na misje, choćby do Afryki.

Wspaniałe było dla niego doświadczenie Soboru Watykańskiego II. Bardzo lubił przebywać wśród wszystkich ludzi z wielu zakątków świata, chciał poszerzać swoją wiedzę. Wszystkim, którzy chcieli rozmawiać i dzielić się swoimi doświadczeniami, mówił: zanim wrócisz do swojego kraju, zapraszam cię na spotkanie do mojego brata, opowiem ci o moim kraju i mojej diecezji.

– dodała bratanica nowego błogosławionego.

Albino Luciani był także człowiekiem żyjącym skromnie i myślącym o ubogich. „Oszczędzał na najprostszych rzeczach, jak skarpety, które wolał cerować niż kupować nowe. W takich sytuacjach wspominał, że za zaoszczędzone pieniądze można uszczęśliwić jakiegoś biedaka” – dodaje.

Mawiał, że trzeba się trzymać «nisko, nisko», bo każdy z nas ma swoje ograniczenia i wady, które oczywiście trzeba starać się eliminować. W porównaniu z innymi nie wolno myśleć, że jest się lepszym. W herbie biskupim miał słowo Humilitas czyli pokora. Ta postawa była centralna w jego życiu. Chociaż był wyjątkowo utalentowanym człowiekiem wielkiej kultury, zawsze był «w cieniu». Gdy podczas jednego ze ważnych spotkań niepokojono się, dlaczego patriarchy Wenecji nie ma, wszyscy odkryli po chwili, że siedział z tyłu sali z różańcem w ręku. Spodziewano się raczej, że przyjedzie samochodem z wielką pompą, a on czekał w spokoju na rozpoczęcie, modląc się. Myślę, że dziś powiedział by Kościołowi: «Nawet jeśli inni nie zawsze są z tobą zgodni, staraj się dla nich być, staraj się kochać ludzi».

– powiedziała Pia Luciani.

Papież Franciszek, przyjmując dziś rano na audiencji kard. Marcello Semeraro, upoważnił Kongregację Spraw Kanonizacyjnych do ogłoszenia dekretu uznającego cud przypisywany wstawiennictwu Jana Pawła I. Cudem tym było uzdrowienie 11-letniej dziewczynki w Buenos Aires, 23 lipca 2011 r. Dziewczynka cierpiała na „ciężką ostrą encefalopatię zapalną, złośliwą oporną chorobę padaczkową” i była u kresu życia. Inicjatywa modlitwy za wstawiennictwem Papieża Lucianiego została podjęta przez proboszcza parafii, do której należał szpital.

W ciągu zaledwie kilku tygodni swojego pontyfikatu Jan Paweł I zdobył serca milionów ludzi swoją prostotą, pokorą, słowami w obronie ubogich i ewangelicznym uśmiechem. Wokół jego nagłej i niespodziewanej śmierci narosło wiele teorii, a domniemane spiski wykorzystywano do sprzedaży książek i produkcji filmów. Udokumentowane badania na temat śmierci, które definitywnie zamykają sprawę, podpisała wicepostulator procesu beatyfikacyjnego Stefania Falasca.

***

Jan Paweł I, czyli Albino Luciani, urodził się 17 października 1912 roku w miejscowości Forno di Canale (obecnie Canale d’Agordo) w prowincji Belluno (region Wenecja Euganejska) w północno-wschodnich Włoszech. Święcenia kapłańskie przyjął 7 lipca 1935 roku. Od 15 grudnia 1958 do 15 grudnia 1969 roku był biskupem Vittorio Veneto, a od 15 grudnia 1969 roku – patriarchą Wenecji. Na konsystorzu 5 marca 1973 roku św. Paweł VI obdarzył go godnością kardynalską. Po śmierci Pawła VI – 6 sierpnia 1978  roku – w drugim dniu konklawe 26. tegoż miesiąca Luciani został wybrany jego następcą, przy czym jako pierwszy papież przyjął dwa imiona, upamiętniające dwóch jego poprzedników: Jana XXIII i Pawła VI. Zmarł niespodziewanie wieczorem 28 września 1978 roku, po 33 dniach sprawowania urzędu. Był to dziesiąty najkrótszy pontyfikat w dziejach Kościoła i pierwszy tak krótki od czasów Leona XI (1605).

Jan Paweł I był nie tylko pierwszym papieżem o dwóch imionach, ale też jako pierwszy zrezygnował z obrzędu koronacji po wyborze, zastępując ją uroczystym rozpoczęciem (inauguracją) pontyfikatu. Był ostatnim, jak na razie, Włochem na tronie papieskim.

Jego proces beatyfikacyjny trwał w diecezji Belluno-Feltre w latach 2002-06, po czym sprawa trafiła do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. 8 listopada 2017 Franciszek potwierdził heroiczność jego cnót i ogłosił go Czcigodnym Sługą Bożym, a 13 października zatwierdził dekret uznający cud przypisywany jego wstawiennictwu.

***

Oprócz dekretu dot. papieża Lucianiego (1912-78) Ojciec Święty podpisał dekrety dotyczące siedmiu innych osób – z Włoch, Argentyny, Kolumbii, Hiszpanii i Francji – czterech mężczyzn i trzech kobiet:

• uznanie cudu za wstawiennictwem sługi Bożej Marii Bereniki Duque Hencker (1898-1993) z Kolumbii, założycielki Zgromadzenia Małych Sióstr od Zwiastowania,
• uznanie męczeństwa kapłana diecezjalnego Piotra Ortiza de Zárate i jezuity Jana Antoniego Solinasa, zamordowanych 27 października 1683 w Argentynie,

oraz uznanie cnót heroicznych:

• Diego Hernándeza Gonzáleza (1915-76) – Hiszpana, kapłana diecezjalnego,
• Jana Spoletiniego OFM (Rocco Giocondo Pasquale, 1870-1951) – Włocha,
• Magdaleny od Jezusa (Elisabetta Maria Maddalena Hutin; 1898-1989) – Francuzki, ale działającej we Włoszech, założycielki Bractwa Małych Sióstr Jezusa,
• Elżbiety Martínez (1905-91) – Włoszki, założycielki Zgromadzenia Córek Maryi Panny z Leuki.