Etiopia: zamordowano co najmniej 78 księży. "Niektórych zabijano podczas Mszy św."

Do zdarzenia doszło 9 stycznia, gdy w parafii rozpoczęło się nabożeństwo ku czci Matki Bożej.

Nagle pojawiło się ośmiu etiopskich żołnierzy. Wyciągnęli spośród służby liturgicznej 12 młodych chłopaków, w wieku od 15 do 20 lat. Zabrali ich na zewnątrz i zabili.

– wspomina ocalały.

Kolejna masakra, której był świadkiem wydarzyła się 1 lutego.

Przyszło ich dwunastu. Wtargnęli na plebanię kościoła Gergera Maryam, gdzie zgromadziło się sześciu księży, w tym ja. Bez słowa zaczęli strzelać i odjechali. Wszyscy moi przyjaciele nie żyją, ja cudem ocalałem

– mówi duchowny.

Tysiące ludzi, w obawie o swoje życie, uciekło z domów. Miejscowe zakonnice w pobliżu stolicy regionu Tigraj, Mekelie, zorganizowały dormitoria, w których mogą schronić się uciekinierzy. W niektórych z nich mieszka stłoczonych nawet po 65 osób. Łącznie siostry prowadzą 23 takie ośrodki, niektóre oddalone 120 km od stolicy.

W okolicznych wsiach codziennie żołnierze zabijają setki ludzi. Nasi podopieczni od miesięcy nie mają wystarczającej ilości jedzenia, koców, lekarstw, brakuje nawet wody. Szpitale zostały splądrowane lub zrównane z ziemią, ciała zmarłych pożerają hieny. Kobiety w każdym wieku są nieustannie gwałcone, w biały dzień, na oczach rodziny, mężów. Odcina się im ręce, nogi… Zastanawiam się, czy ci, którzy to robią, to jeszcze ludzie

– mówi jedna z zakonnic w rozmowie z dziennikarzem The Guardian.

Oprócz tych strasznych zbrodni żołnierze dodatkowo blokują dostęp pomocy humanitarnej do poszkodowanych. Ekipie CNN po wielu próbach udało się ominąć punkty kontrolne i dotrzeć do północnego regionu Tigraj, gdzie pomimo zobowiązania rządu Abiy Ahmeda z 26 kwietnia do wycofania wojsk erytrejskich, żołnierze blokują konwoje z pomocą. Operatorom udało się sfilmować te sceny i ukryć nagrania. Według dowodów zebranych przez CNN, Erytrejczycy plądrowali ciężarówki z pomocą humanitarną, terroryzując wolontariuszy nawet w punktach dystrybucji żywności i ośrodkach zdrowia. W Aksum, w jednym z niewielu szpitali, które jeszcze stoją, zabrakło krwi i tlenu. Aby ratować sytuację pracownicy służby zdrowia zdecydowali się oddawać własną krew.

The New York Times potępił odebranie akredytacji swojemu korespondentowi Simonowi Marksowi po jego reportażach o ofiarach napaści seksualnych i nadużyciach popełnianych przez etiopskich i erytrejskich żołnierzy. Cenzurowanie wojny, która doprowadziła do tysięcy ofiar śmiertelnych, ponad dwóch milionów przesiedleńców i oskarżeń o czystki etniczne, rozpoczęła się w listopadzie od aresztowania sześciu etiopskich reporterów pracujących dla lokalnych mediów. Później aresztowano operatorów kamer i dziennikarzy pracujących dla międzynarodowych stacji informacyjnych. Kamerzysta Reutersa również został aresztowany i był przetrzymywany bez powodu przez 12 dni.

W Mekelle został zabity etiopski dziennikarz Dawit Kebede. W lutym uzbrojeni mężczyźni włamali się do domu Lucy Kassa, współpracowniczki Los Angeles Times, skonfiskowali jej komputer i przenośne dyski i zakazali jej prowadzenia dalszego dochodzenia w sprawie erytrejskich bojowników rekrutowanych przez Etiopczyków w Tigraj. Marks została oskarżona o rozpowszechnianie fałszywych i tendencyjnych wiadomości dzień po tym, jak spotkała się z innymi ofiarami masowych gwałtów, o których pisała już wcześniej w „Timesie”.

Kiedy Abiy doszedł do władzy, Etiopia była jednym z najbardziej represyjnych krajów pod względem wolności prasy. Wiele krajów chwaliło jego reformy, uwolnienie wielu przetrzymywanych dziennikarzy, odblokowanie setek stron internetowych i obchody, po raz pierwszy w historii kraju, Światowego Dnia Wolności Prasy. Jednak w następstwie rozpoczęcia operacji wojskowych w Tigraj, premier Etiopii zmienił strategię. Zablokował dostęp zagranicznym dziennikarzom w rejony walk i kazał aresztować kilkunastu etiopskich dziennikarzy pracujących dla BBC, Reutersa, France Press, Financial Times i New York Times.

To głęboko rozczarowujące, że laureat Pokojowej Nagrody Nobla dąży do uciszenia niezależnej prasy

– skomentował Michael Slackman, zastępca redaktora zagranicznego w The New York Times.