Uroczysta Msza św. odbyła się w Granowie w Wielkopolsce, gdzie w maju 1871 r. za sprawą Olimpii z Ledóchowskich Zagórskiej powstała pierwsza fundacja klasztoru. Siostry klaryski przybyły do Poznania 5 maja 1871 r. z Francji.
Bp Balcerek przypomniał, że służebnica Boża matka Maria Morawska od Krzyża zapoczątkowała dzieło zgromadzenia Sióstr od Wieczystej Adoracji podczas zaborów, bo w ożywionym kulcie eucharystycznym widziała nadzieję dla naszej Ojczyzny.
Ojciec św. Pius IX mówił, że Polska będzie zbawiona przez cześć Przenajświętszego Sakramentu. Ta wiadomość, utwierdziła mnie w mej myśli i dodała odwagi do rozpoczęcia dzieła. Miłość ku Najświętszemu Sakramentowi jest jedyną intencją jaka mną kieruje i poddała mi myśl tej fundacji. W dziełach Bożych trudności i pewnego rodzaju prześladowania to znaki woli Bożej i błogosławieństwa Bożego
– pisała matka Morawska do ks. Edwarda Likowskiego, późniejszego prymasa Polski.
Poznański biskup pomocniczy przypomniał, że powstanie klasztoru wiązało się z licznymi doświadczeniami, m.in. śmiercią fundatorki i cofnięciem darowizny. Kardynał Mieczysław Ledóchowski radził nawet siostrom powrót do Francji. Ostatecznie siostry osiadły w Gnieźnie.
Ten pierwszy etap historii zgromadzenia na polskiej ziemi był jak wędrówka Izraela przez pustynię. Z jednej strony Bóg wzywa, z drugiej strony piętrzą się trudności i pojawia się pokusa powrotu. Właśnie wobec takich doświadczeń potrzeba wielkiej determinacji wewnętrznej i zaufania Bogu. Uprzywilejowanym miejscem doświadczenia obecności Boga, który zawsze jest z nami, jest sakrament Eucharystii
– podkreślił bp Balcerek.
Klaryski od Wieczystej Adoracji, zwane także franciszkankami Najświętszego Sakramentu, to zakon klauzurowy powstały w 1854 r. we Francji.
Adoracja Najświętszego Sakramentu wyznacza codzienny rytm dnia każdej mniszki klaryski. Obecnie w Polsce znajdują się domy zakonne w Pniewach, Elblągu, Hajnówce, Kętach, Kłodzku, Bydgoszczy, Słupsku i Ząbkowicach Śląskich.