Zdążyliśmy się już przyzwyczaić, że do każdej wzmianki o uroczystościach kościelnych, pogrzebach znanych osób czy jubileuszach dołączane są informacje o transmisjach tychże wydarzeń w telewizji, radiu czy internecie.
Tak weszło nam to w nawyk, iż niektórzy nie zauważają nawet, że limity wiernych w świątyniach są zwiększane wraz z posuwającymi się do przodu szczepieniami społeczeństw oraz coraz ładniejszą pogodą, przy której wirus niejako „odpuszcza”.
Wiele parafii zorganizowało możliwość uczestnictwa w Eucharystii przed świątynią, na dziedzińcu parafii, instalując nagłośnienie i rozstawiając dodatkowe ławki. Przy kilkunastu czy prawie dwudziestu stopniach to już nie problem, żeby uczestniczyć we Mszy Świętej na zewnątrz.
Przyzwyczajenie robi jednak swoje i do tej pory spora część wiernych kontynuuje udawanie się na niedzielną Eucharystię do swojego salonu, na kanapę, przed telewizor bądź ekran komputera. Wielokrotnie słyszałam od wierzących oświadczenie, że łatwiej im się skupić na Eucharystii w domu niż w kościele lub na zewnątrz niego. Poza tym mają wygodne miejsce do siedzenia, odpowiednią temperaturę – nie za zimno w nogi i nie za duszno z powodu braku powietrza w świątyni – a do tego mogą widzieć ołtarz i celebransa z detalami dzięki zbliżeniom kamery.
Niestety, to tylko ułuda uczestniczenia w Eucharystii, bo jak już wielokrotnie podkreślali biskupi i duszpasterze: żadna transmisja nie zastąpi fizycznego uczestnictwa we Mszy Świętej, chociażby dlatego, że nie ma możliwości przyjęcia sakramentów w formie wirtualnej.
Tego faktu nie rozumieją zwłaszcza ci, którzy odgórnie narzucają przeniesienie nabożeństw do świata wirtualnego. Było tak w przypadku Szkocji, gdzie rząd całkowicie zakazał publicznego kultu i wszystkie nabożeństwa przeniosły się do sieci. Po trzech miesiącach sąd cywilny w Szkocji orzekł, że rządowe zarządzenie jest niezgodne z prawem i że jest to „nadzwyczajne nadużycie władzy państwa”, po czym wierni mogli powrócić do kościołów 26 marca.
Gorzej sytuacja wygląda w Irlandii, gdzie wciąż obowiązuje zakaz publicznego kultu oraz jakiejkolwiek działalności religijnej – wewnątrz świątyni, a nawet poza nią, na świeżym powietrzu – z powodu indyjskiego wariantu COVID-19.
Oznacza to, że np. za spowiedź na zewnątrz kościoła może grozić kara pozbawienia wolności do sześciu miesięcy. W połowie kwietnia odbyło się spotkanie między premierem Irlandii Micheálem Martinem a biskupami irlandzkimi, w tym abp. Eamonem Martinem, prymasem Kościoła katolickiego w Irlandii. Dzień później okazało się, że minister zdrowia Stephen Donnelly podpisał rozporządzenie zezwalające wyłącznie na wirtualne nabożeństwa. Tym samym rozwiązanie w formie internetowych transmisji, które na początku pandemii było pomocne w celu utrzymania łączności między wspólnotą parafialną, teraz obróciło się przeciwko Kościołowi i wiernym.
Niestety, często się zdarza, że rozwiązania prowizoryczne trwają najdłużej. Ale na Wyspach już o tym wiedzą, u nas póki co ludzie wciąż chętnie wybierają rozwiązania rzekomo prostsze i wygodniejsze.
Tyle tylko, że wygodniejsze nie zawsze oznacza lepsze czy nawet równowartościowe. Powrót do normalnych praktyk religijnych powinien być wyczekiwany z taką samą tęsknotą, z jaką czekamy na zniesienie obowiązku noszenia maseczek. Bo nic nie zastąpi nam uczestnictwa w Eucharystii przeżywanej w kościele, we wspólnocie wiernych.
.jpg&w=624&h=543)
Co? Gdzie? Kiedy?
