19 marca
wtorek
Józefa, Bogdana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Nie robili i nie robią

Ocena: 0
2605
Miesiąc temu minister spraw zagranicznych Grzegorz Schetyna po rozmowie z wiceprzewodniczącą Komisji Europejskiej Federiką Mogherini oświadczył, że Polska jest gotowa do udziału w rozmowach pokojowych w sprawie Ukrainy, tak jak rok temu w czasie misji ministrów Trójkąta Weimarskiego w Kijowie. Niemcy i Francja zignorowały tę propozycję. Nasze władze pokornie to przyjęły. Nie usłyszeliśmy od nich żadnego słowa dezaprobaty dla arogancji naszych sprzymierzeńców. A przecież nie chodziło tutaj o narodową próżność, ale o zasady uczciwej współpracy w Unii i przede wszystkim o nasze bezpieczeństwo. W końcu w rozmowach z Rosją Unię powinno reprezentować choćby jedno państwo sąsiadujące z Rosją. Niekoniecznie Polska, choć akurat Polska jest wśród tych państw największa.

Nie twierdzę oczywiście, że gdyby Schetyna pojechał do Mińska, jego misja byłaby łatwa. Jego polityka musiałaby polegać na wspieraniu stanowiska ukraińskiego, więc jeśli dla prezydenta Poroszenki ważniejsze byłyby sugestie Francji i Niemiec – nie mógłby wiele zrobić. To władze Ukrainy muszą definiować rację stanu swego kraju, a wsparcie wyklucza narzucanie im stanowiska. Gdyby jednak Poroszenko domagał się realnych gwarancji bezpieczeństwa Ukrainy – mógłby liczyć na solidarność zamiast presji na przejście do porządku dziennego nad agresją Moskwy. W wypadku twardego stanowiska Poroszenki wspólnie moglibyśmy nakłonić naszych partnerów do wspierania rzeczywistych gwarancji bezpieczeństwa nie tylko Ukrainy, lecz także Polski i całego naszego regionu.

Skoro jednak nie zaproszono nas do rozmów – należało reagować i na to. Po faktycznej kompromitacji mińskiego porozumienia Polska powinna była w końcu uruchomić regionalną współpracę państw wschodniej części basenu Morza Bałtyckiego, współpracę zachodnioeuropejskich sąsiadów Rosji. Zamiast „formatu normandzkiego” powinniśmy byli doprowadzić do rozmów na temat naszego bezpieczeństwa regionalnego w kręgu Polski, Litwy, Łotwy, Estonii, Szwecji i Finlandii. Można też było rozszerzyć je w „format normandzki plus”, czyli wspólnie zaprosić na taką konferencję Niemcy i Francję.

Gdyby istniało takie forum współpracy (w którym ostatecznie powinny pozostać państwa zainteresowane naciskiem na aktywną politykę Unii na Wschodzie), w momencie wniosku prezydenta Poroszenki o wysłanie kontyngentu pokojowego na Ukrainę Polska wraz z kilkoma innymi państwami mogła udzielić mu realnego i znaczącego wsparcia. Na tym powinno polegać realne zaangażowanie naszych europejskich sprzymierzeńców na rzecz naszego bezpieczeństwa.

Dlaczego prezydent Komorowski i rząd Kopacz tego wszystkiego nie robili? Ponieważ z zasady – jak to z dumą ogłosili – „nie robią polityki”. System PO to dryf za państwami dominującymi w Unii, który z zasady wyklucza samodzielną akcję środkowoeuropejską. Taka „polityka” podoba się ludziom, którzy nie rozumieją, że państwa muszą i mają obowiązek prowadzić politykę. Tym bardziej my powinniśmy domagać się polityki wzmacniającej słabnące bezpieczeństwo naszej Ojczyzny.

Marek Jurek
Idziemy nr 9 (492), 1 marca 2015 r.


PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 19 marca

Wtorek - V Tydzień Wielkiego Postu
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie,
nieustannie wielbiąc Ciebie.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): Mt 1,16.18-21.24a
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

Nowenna do św. Rafki

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter