Zawsze jadąc na rekolekcje mówię:
Ja Tobie, Jezu, oddaje ten czas,
Ty miej wszystko w opiece.
Nie ma lepszego opiekuna.
Jednak wracając z rekolekcji
zadaję pytanie,
jaka tam „pięta zostanie mi zmiażdżona”.
Jaka tam niespodzianka czeka?
Bo za rekolekcje diabeł się mści.
Trzy razy rekolekcje opłaciłem
stłuczką samochodową.
Przed tymi rekolekcjami przyszła Pani z apostazją.
Taki prezent od diabła na imieniny.
To zawsze jest dla mnie jak cios w żołądek.
Na razie po powrocie nie widać innych ciosów.
Jedyną przykrością jest przez 6 dni lejąca się woda
w jednym kranie, w piwnicy kościoła.
Tydzień temu Pan Andrzej naprawiał awarię wody
w łazience w kościele.
Na ten czas zakręcił wodę.
Ktoś z AA odkręcił kran we wtorek
-wówczas bezskutecznie
Po przywróceniu obiegu wody
płynęła ona sobie do umywalki.
Piwnicy używa tylko AA.
Oczywiście rachunek za wodę będzie dużo większy,
ktoś z pracowników nie dostanie planowanej premii miesięcznej.
Takie trudności-przykrości są pieczęcią,
że warto wyjeżdżać.
Bo człowiek,
który się nawraca,
jest przykrością dla diabłów i radością aniołów.

p.s. Właśnie padła zmywarka i ekspres do kawy.

Z Bożą pomocą udało mi się
spędzić 8 dni na rekolekcjach ignacjańskich.
Tym razem w Pietrowicach Wielkich.
U Sióstr Zawierzanek
Trwa w domach rekolekcyjnych Sióstr
nieustanna, całodobowa adoracja Najświętszego Sakramentu.
Poza tym Ojciec Mokrzycki SJ,
jest osobą, którego interpretacja rekolekcji
i spójność teologii bardzo mi odpowiada.
Wydaje mi się najbardziej głęboka i jednoznacznie katolicka.
Paschalna i chrystocentryczna.
Miałem okazję uczestniczyć w rekolekcjach ignacjańskich
i byłem krócej czy dłużej w innych domach rekolekcyjnych.
U Sióstr odpowiada mi atmosfera, jasność Zmrtwychwstania,
koncentracja modlitewna na Chrystusie Eucharystycznym.
Bonusem była tym razem pogoda w Pietrowicach Wielkich.
Kwitł jeszcze rzepak
i pola rozjaśnione zóltymi pasami były przepiękne.