Przy pracach na wysokości
panowie ogarniają wszystko,
co jest wysoko, np. krzyż anioły czy krata dzwonnicy.
Sporo jest elementów,
Które trzeba konsultować korygować,
bo dopiero wejście na miejsce pokazuje
szczegółowe problemy.
Do niedzieli powinno się zakończyć
oczyszczanie, oklejanie siatką  w kleju wieży.
Potem pójdą obróbki dekarskie.
Potem tynkowanie.
Mam nadzieję, że z parafianami w niedzielę wybierzemy kolor.
Pierwszą propozycją jest biel nieco bielsza niż teraz.
Dziękuję za wszystkie wpłaty na dach i ściany kościoła.
Wpłynęło 63 koperty i 65 przekazów na konto bankowe Parafii.
Ponadto taca od rozpoczęcia prac zwiększyła się w porównaniu z zeszłym rokiem.
Wystarczy środków na naprawy dekarskie i blacharskie.
Także na naprawę i pomalowanie ściany frontowej i jednej ściany bocznej.
Czekam na propozycje koloru od parafian.
Najczęściej proponowany kolor to czysty biały,
bo już w bryle kościoła występują 4 kolory.
Ciekawy próbnik z kolorami jest w zakrystii.
Jesteśmy z fachowcami otwarci na wszystkie propozycje kolorystyczne.
Szczególnie interesuje mnie głos radnych z rady gospodarczej.
W najbliższych latach, w miarę środków,
jak Bóg pośle dobrych ludzi,
na ten kolor odnowimy pozostałe dwie ściany kościoła i elewację plebanii.
Pracujący na dachu potwierdzają,
że poziom spękania pierwotnego tynku był już znaczny.
Z czasem odpadałyby kawałki tynku.
Wygląda, że dobrze iż sponsorzy
pozwalający rozpocząć pracę trafili się teraz.
Przeglądy budowlane nakazywały te prace,
ale nie było kasy,
aby je zaczynać.
Dobry jest Bóg,
że natchnął ludzi świeckich do takiej pomocy.

Zawsze jadąc na rekolekcje mówię:
Ja Tobie, Jezu, oddaje ten czas,
Ty miej wszystko w opiece.
Nie ma lepszego opiekuna.
Jednak wracając z rekolekcji
zadaję pytanie,
jaka tam „pięta zostanie mi zmiażdżona”.
Jaka tam niespodzianka czeka?
Bo za rekolekcje diabeł się mści.
Trzy razy rekolekcje opłaciłem
stłuczką samochodową.
Przed tymi rekolekcjami przyszła Pani z apostazją.
Taki prezent od diabła na imieniny.
To zawsze jest dla mnie jak cios w żołądek.
Na razie po powrocie nie widać innych ciosów.
Jedyną przykrością jest przez 6 dni lejąca się woda
w jednym kranie, w piwnicy kościoła.
Tydzień temu Pan Andrzej naprawiał awarię wody
w łazience w kościele.
Na ten czas zakręcił wodę.
Ktoś z AA odkręcił kran we wtorek
-wówczas bezskutecznie
Po przywróceniu obiegu wody
płynęła ona sobie do umywalki.
Piwnicy używa tylko AA.
Oczywiście rachunek za wodę będzie dużo większy,
ktoś z pracowników nie dostanie planowanej premii miesięcznej.
Takie trudności-przykrości są pieczęcią,
że warto wyjeżdżać.
Bo człowiek,
który się nawraca,
jest przykrością dla diabłów i radością aniołów.

p.s. Właśnie padła zmywarka i ekspres do kawy.

Z Bożą pomocą udało mi się
spędzić 8 dni na rekolekcjach ignacjańskich.
Tym razem w Pietrowicach Wielkich.
U Sióstr Zawierzanek
Trwa w domach rekolekcyjnych Sióstr
nieustanna, całodobowa adoracja Najświętszego Sakramentu.
Poza tym Ojciec Mokrzycki SJ,
jest osobą, którego interpretacja rekolekcji
i spójność teologii bardzo mi odpowiada.
Wydaje mi się najbardziej głęboka i jednoznacznie katolicka.
Paschalna i chrystocentryczna.
Miałem okazję uczestniczyć w rekolekcjach ignacjańskich
i byłem krócej czy dłużej w innych domach rekolekcyjnych.
U Sióstr odpowiada mi atmosfera, jasność Zmrtwychwstania,
koncentracja modlitewna na Chrystusie Eucharystycznym.
Bonusem była tym razem pogoda w Pietrowicach Wielkich.
Kwitł jeszcze rzepak
i pola rozjaśnione zóltymi pasami były przepiękne.